| 1 | W Antiochii, w społeczności powołanych, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Szymon zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł. | [ref] |
| 2 | Gdy pełnili służbę dla Pana i pościli, rzekło Tchnienie Święte: «Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem». | [ref] |
| 3 | Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich. | [ref] |
| 4 | A oni wysłani przez Tchnienie Święte poszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr. | [ref] |
| 5 | Gdy przybyli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach judejskich; mieli też Jana do pomocy. | [ref] |
| 6 | Gdy przeszli przez całą wyspę aż do Pafos, spotkali pewnego maga, fałszywego proroka judejskiego, imieniem Barjesu, | [ref] |
| 7 | który należał do otoczenia prokonsula Sergiusza Pawła, człowieka roztropnego. Ten, wezwawszy Barnabę i Szawła, chciał słuchać słowa Bożego. | [ref] |
| 8 | Lecz przeciwstawił się im Elimas - mag (tak bowiem tłumaczy się jego imię), usiłując odwieść prokonsula od wiary. | [ref] |
| 9 | Ale Szaweł, który także zwie się Paweł, napełniony Tchnieniem Świętym spojrzał na niego uważnie i rzekł: | [ref] |
| 10 | «O, synu oszczercy(diabła), pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, wrogu wszelkiej sprawiedliwości, czyż nie zaprzestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pańskich? | [ref] |
| 11 | Teraz dotknie cię ręka Pańska: będziesz niewidomy i przez pewien czas nie będziesz widział słońca». Natychmiast spadły na niego mrok i ciemność. I chodząc wkoło, szukał kogoś, kto by go poprowadził za rękę. | [ref] |
| 12 | Wtedy prokonsul widząc, co się stało, uwierzył, zdumiony nauką Pańską. | [ref] |
| 13 | Odpłynąwszy z Pafos, Paweł i jego towarzysze przybyli do Perge w Pamfilii, a Jan wrócił do Jeruszalem, odłączywszy się od nich. | [ref] |
| 14 | Oni zaś przeszli przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień sobotni do synagogi i usiedli. | [ref] |
| 15 | Po odczytaniu Prawa i Proroków przełożeni synagogi posłali do nich i powiedzieli: «Przemówcie, bracia, jeżeli macie jakieś słowo zachęty dla ludu». | [ref] |
| 16 | Wstał więc Paweł i skinąwszy ręką, przemówił: «Słuchajcie, Iszraelici i wy, którzy boicie się Boga! | [ref] |
| 17 | Bóg tego ludu iszraelskiego wybrał ojców naszych i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej i wyprowadził go z niej mocnym ramieniem. | [ref] |
| 18 | Mniej więcej przez czterdzieści lat znosił cierpliwie ich obyczaje na pustyni. | [ref] |
| 19 | I wytępiwszy siedem szczepów w ziemi Kanaan oddał im ziemię ich w dziedzictwo, | [ref] |
| 20 | mniej więcej po czterystu pięćdziesięciu latach. I potem dał im sędziów aż do proroka Samuela. | [ref] |
| 21 | Później poprosili o króla, i dał im Bóg na lat czterdzieści Saula, syna Kisza z pokolenia Beniamina. | [ref] |
| 22 | Gdy zaś jego odrzucił, powołał na ich króla Dawida, o którym też dał świadectwo w słowach: Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę. | [ref] |
| 23 | Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Iszraelowi Zbawiciela Jeszu. | [ref] |
| 24 | Przed Jego przyjściem Jan głosił zanurzenie ku nawróceniu całemu ludowi iszraelskiemu. | [ref] |
| 25 | A pod koniec swojej działalności Jan mówił: "Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach". | [ref] |
| 26 | Bracia, synowie rodu Abrahama, i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu, | [ref] |
| 27 | bo mieszkańcy Jeruszalem i ich zwierzchnicy nie uznali Go, i potępiając Go wypełnili głosy Proroków, odczytywane co szabat. | [ref] |
| 28 | Chociaż nie znaleźli w Nim żadnej winy zasługującej na śmierć, zażądali od Piłata, aby Go stracił. | [ref] |
| 29 | A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli Go z krzyża i złożyli w grobie. | [ref] |
| 30 | Ale Bóg wskrzesił Go z martwych, | [ref] |
| 31 | a On ukazywał się przez wiele dni tym, którzy z Nim razem poszli z Galilei do Jeruszalem, a teraz dają świadectwo o Nim przed ludem. | [ref] |
| 32 | My właśnie głosimy wam Dobrą Nowinę o obietnicy danej ojcom: | [ref] |
| 33 | że Bóg spełnił ją wobec nas jako ich dzieci, wskrzesiwszy Jeszu. Tak też jest napisane w psalmie drugim: Ty jesteś moim Synem, Jam Ciebie dziś zrodził. | [ref] |
| 34 | A [to], że Go wskrzesił z martwych i że nie miał już nigdy ulec rozkładowi, tak wyraził: Wypełnię wierne, święte sprawy Dawida. | [ref] |
| 35 | Dlatego i w innym miejscu mówi: Nie dozwolisz, aby Twój Święty uległ skażeniu. | [ref] |
| 36 | Dawid wprawdzie, gdy swemu pokoleniu usłużył, Boga postanowieniem zasnął i dołączył do ojców swoich, i ujrzał skażenie. | [ref] |
| 37 | Lecz nie uległ skażeniu Ten, którego Bóg wskrzesił. | [ref] |
| 38 | Niech więc będzie wam wiadomo, bracia, że zwiastuje się wam odpuszczenie uchybień(grzechów) przez Niego: | [ref] |
| 39 | Każdy, kto uwierzy, jest przez Niego usprawiedliwiony ze wszystkich uchybień[grzechów], z których nie mogliście zostać usprawiedliwieni w Prawie Mojżeszowym. | [ref] |
| 40 | Uważajcie więc, aby nie sprawdziły się na was słowa Proroków: | [ref] |
| 41 | Patrzcie, szydercy, zdumiewajcie się i odejdźcie, bo za dni waszych dokonuję dzieła, dzieła, któremu byście nie uwierzyli, gdyby wam ktoś o nim mówił». | [ref] |
| 42 | Kiedy wychodzili, proszono ich, aby w następny szabat mówili do nich o tym samym. | [ref] |
| 43 | A po zakończeniu zebrania, wielu Judejczyków i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga. | [ref] |
| 44 | W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. | [ref] |
| 45 | Gdy Judejczycy zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. | [ref] |
| 46 | Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: «Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. | [ref] |
| 47 | Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi» | [ref] |
| 48 | Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. | [ref] |
| 49 | Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju. | [ref] |
| 50 | Ale Judejczycy podburzyli pobożne a wpływowe niewiasty i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. | [ref] |
| 51 | A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium, | [ref] |
| 52 | a uczniów napełniało wesele i Tchnienie Święte. | [ref] |