When John had first preached before his coming the baptism of repentance to all the people of Israel.
Dzieje Apostolskie 1:22
począwszy od zanurzenia [chrztu] Jana aż do dnia, którym uniesiony [wzięty] od nas, świadkiem powstania [wzbudzenia, zmartwychwstania] Jego z nami stać się jeden [jednym] tych [onych].
Dzieje Apostolskie 10:37
Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po zanurzeniu, które głosił Jan. 
Dzieje Apostolskie 19:3
 «Jakie więc zanurzenie przyjęliście?» - zapytał. A oni odpowiedzieli: «Zanurzenie Janowe».
Dzieje Apostolskie 19:4
"Jan udzielał zanurzenia skruchy, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest Jeszu" - powiedział Paweł. 
Ewangelia wg św. Mateusza 3:1-11
1
W owym czasie wystąpił Jan Zanurzyciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: 
2
 "Zmieńcie sposób rozumowania [nawróćcie się], bo bliskie jest królestwo niebios".
3
Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, Dla Niego prostujcie ścieżki!
4
Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód leśny.
5
 Wówczas ciągnęły do niego Jeruszalem oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. 
6
Przyjmowano od niego zanurzenie w rzece Jordan, wyznając przy tym swoje błędy [grzechy]. 
7
 A gdy widział, że przychodzi do zanurzenia wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im: «Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? 
8
Wydajcie więc godny owoc nawrócenia,
9
a nie myślcie, że możecie sobie mówić: "Abrahama mamy za ojca", bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi.
10
 Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. 
11
Ja was zanurzam w wodzie ku zmianie myślenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was zanurzy w Tchnieniu Świętym i ogniu
Ewangelia wg św. Marka 1:2-8
2
Jak napisano u proroka Iszaja: Oto wysyłam Posła mego przed obliczem Twym, który przygotuje drogę Twą.
3
Głos wołającego na pustkowiu: Gotujcie drogę Pana, proste czyńcie ścieżki Jego.
4
Był Jan który, zanurzał na pustkowiu, a głosił zanurzenie opamiętania się dla uwolnienia od popełnionych błędów [grzechów].
5
I przychodziła do niego cała Judea, i mieszkańcy Jeruszalem, i byli przez niego zanurzeni w rzece Jordan, wyznając błędy [grzechy]  swoje.
6
A Jan ubrany był w sierść wielbłąda i pas skórzany wokół bioder, i jadał szarańczę oraz miód dziki.
7
I tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów.
8
Ja zanurzyłem was w wodzie; on was zanurzy w Tchnieniu Świętym.
Ewangelia wg św. Łukasza 1:76
A i ty, dziecko, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi; 
Ewangelia wg św. Łukasza 3:2
za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. 
Ewangelia wg św. Łukasza 3:3-20
3
Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił zanurzenie nawrócenia dla odpuszczenia (popełnionych) błędów [grzechów],
4
 jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina niech będzie wypełniona, 
5
każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte niech się staną prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! 
6
I wszyscy ludzie ujrzą Zbawienie Boże. 
7
Mówił więc do tłumów, które wychodziły, żeby przyjąć zanurzenie od niego: «Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem?
8
Wydajcie więc owoce godne nawrócenia; i nie próbujcie sobie mówić: "Abrahama mamy za ojca", bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. 
9
Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone». 
10
Pytały go tłumy: «Cóż więc mamy czynić?»
11
On im odpowiadał: «Kto ma dwie suknie, niech [jedną] da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni». 
12
 Przychodzili także celnicy, żeby przyjąć zanurzenie, i pytali go: «Nauczycielu, co mamy czynić?»
13
On im odpowiadał: «Nie pobierajcie nic więcej ponad to, ile wam wyznaczono». 
14
Pytali go też i żołnierze: «A my, co mamy czynić?» On im odpowiadał: «Nad nikim się nie znęcajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie». 
15
Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem,
16
 on tak przemówił do wszystkich: «Ja was zanurzam w wodzie; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On was będzie zanurzał w Tchnieniu Świętym i ogniu. 
17
Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym». 
18
Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę.
19
Lecz tetrarcha Herod, karcony przez niego z powodu Herodiady, żony swego brata, i z powodu innych zbrodni, które popełnił,
20
dodał do wszystkiego i to, że zamknął Jana w więzieniu. 
Ewangelia wg św. Jana 1:6-8
6
Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię.
7
Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego.
8
Nie był on światłością, lecz [posłanym], aby zaświadczyć o światłości.
Ewangelia wg św. Jana 1:15-18
15
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie».
16
Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali - łaskę po łasce.
17
 Podczas [o ile, gdy] prawo [zasady] przez Mojżesza dano, łaska i prawda przez Jeszu Pomazańca [Chrystusa, Mesjasza] zaistniało [stało się].
18
Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg [Syn], który jest w łonie Ojca, (o Nim) pouczył.
Ewangelia wg św. Jana 3:25-36
25
A powstał spór między uczniami Jana a Judejczykiem w sprawie oczyszczenia.
26
Przyszli więc do Jana i powiedzieli do niego: «Nauczycielu, oto Ten, który był z tobą po drugiej stronie Jordanu i o którym ty wydałeś świadectwo, teraz udziela zanurzenia i wszyscy idą do Niego».
27
Na to Jan odrzekł: «Człowiek nie może otrzymać niczego, co by mu nie było dane z nieba.
28
Wy sami jesteście mi świadkami, że powiedziałem: Ja nie jestem Pomazańcem, ale zostałem przed Nim posłany.
29
Ten, kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem; a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca. Ta zaś moja radość doszła do szczytu.
30
Potrzeba, by On wzrastał, a ja się umniejszał.
31
Kto przychodzi z góry, panuje nad wszystkimi, a kto z ziemi pochodzi, należy do ziemi i po ziemsku przemawia. Kto z nieba pochodzi, Ten jest ponad wszystkim.
32
Świadczy On o tym, co widział i słyszał, a świadectwa Jego nikt nie przyjmuje.
33
Kto przyjął Jego świadectwo, wyraźnie potwierdził, że Bóg jest prawdomówny.
34
Ten bowiem, kogo Bóg posłał, treści Boże rozgłasza: a bez miary udziela Tchnienia .
35
Ojciec miłuje Syna i wszystko powierzył w Jego ręce.
36
Wierzący w Syna, ma życie eonowe; kto zaś nie ulegnie Synowi, nie zobaczy życia, lecz gniew Boży pozostaje nad nim».
Ewangelia wg św. Jana 5:33-36
33
 Wysłaliście poselstwo do Jana i on dał świadectwo prawdzie.
34
Ja nie zważam na świadectwo człowieka, ale mówię to, abyście byli zbawieni. 
35
On był lampą, co płonie i świeci, wy zaś chcieliście radować się krótki czas jego światłem. 
36
Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał.