"Zrób nam bogów - powiedzieli do Aarona - którzy będą szli przed nami, bo nie wiemy, co się stało z tym Mojżeszem, który wyprowadził nas z ziemi egipskiej". 

Ale Bóg odwrócił się od nich i dozwolił, że czcili wojsko niebiańskie, jak napisano w księdze proroków: Czy składaliście Mi ofiary i dary na pustyni przez lat czterdzieści, domu Iszraela? 

Potem w Tabera i w Massa, w Kibrot Hataawa pobudziliście do gniewu Pana.

Owa odporniście byli Panu od dnia tego, jakom was poznał.

Owszem nie chcieli słuchać, ani wspomnieli na cuda twoje, któreś czynił, przy nich; ale zatwardziwszy kark swój postanowili sobie wodza, chcąc się wrócić w niewolę swoję w uporze swoim. Lecz ty, o Boże miłościwy, łaskawy, i miłosierny, nieskwapli wy, i wielkiego miłosierdzia! nie opuściłeś ich.

Ty jednak dla litości twoich wielkich nie opuściłeś ich na puszczy; słup obłokowy nie odstąpił od nich we dnie, prowadząc ich w drodze, ani słup ognisty w nocy, oświecając ich, i drogę, którą iść mieli.

A tak przez czterdzieści lat żywiłeś ich na puszczy; na niczem im nie schodziło, szaty ich nie zwiotszały, i nogi ich nie napuchły.

I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.

Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?

Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.

I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.

Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;

Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.

A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:

Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;

Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,

(Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;

On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;

Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?

Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzieó, w który ich wybawił z utrapienia;

Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.

Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.

Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Paóskiemu:

I zapalił się ogieó na zebranie ich; płomieó spalił niepobożnych.

I odmienili chwałę swą w podobieóstwo wołu, jedzącego trawę.

Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem.

Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego.

Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy;

Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych.

I dałem im prawa moje, i nakazy moje podałem im do wiadomości; które jeśliby człowiek zachowywał, żyć w nich będzie.

Ale dom Izraela zbuntował się przeciwko Mnie na pustyni. Nie postępowali według moich praw, moje nakazy odrzucili, które gdy człowiek zachowa, dzięki nim żyje. Również i szabaty moje bezcześcili. Przeto zapowiedziałem, że gniew mój wyleję na nich na pustyni, aby ich wyniszczyć.

A wszakżem podniósł rękę moję dla nich na tej puszczy, że ich nie wprowadzę do ziemi, którąm im był dał, opływającej mlekiem i miodem, i która jest ozdobą wszystkich ziem;

Ale im przecie przepuściło oko moje, tak, żem ich nie wytracił, i nie wygładził do szczętu na puszczy.

Wszyscy też w Mojżesza zanurzyli się w obłoku i w morzu,

i wszyscy ten sam napój duchowy wypili; pili bowiem z towarzyszącej im duchowej skały, a skałą tą był Pomazaniec.

 To stało się dla nas przykładem, abyśmy my nie byli ludźmi pożądającymi złego, jak tamci pożądali. 

 I nie oddawajmy się niemoralności, jak niektórzy z nich się oddali i w jednym dniu padło dwadzieścia trzy tysiące.

 ani nie szemrajcie, tak jak i niektórzy z nich szemrali, i poginęli przez niszczyciela.

Nie zatwardzajcież serc waszych, jako w rozdrażnieniu, w dzieó onego pokuszenia na puszczy.

Dlategom się rozgniewał na ten naród i rzekłem: Ci zawsze błądzą sercem, a oni nie poznawają dróg moich.

A na którychże się gniewał przez czterdzieści lat? Izali nie na tych, którzy grzeszyli, których ciała poległy na puszczy?

I widzimy, iż tam nie mogli wnijść dla niedowiarstwa.