Kiedy wychodzili, proszono ich, aby w następny szabat mówili do nich o tym samym. 

Ci zaś, którzy przyjęli [zaakceptowali, przywitali] jego słowo [naukę], (zostali) zanurzeni [ochrzczeni], i (zostały) dodane [dołączone] w tym dniu dusze [osoby] około [jakby] trzech tysięcy.

 Wielka radość zapanowała w tym mieście. 

Gdy go przeczytano, ucieszyli się z jego pocieszającej treści. 

I rzekł do nich Poseł: Nie bójcie się; bo głoszę wam radość wielką, która jest dla wszystkich ludzi:

 oraz po to, żeby narody za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano: Dlatego oddawać Ci będę cześć między narodami i śpiewać imieniu Twojemu.

I znowu: Chwalcie Pana wszystkie narody, a wysławiajcie go wszyscy ludzie. 

Będę się kłaniał ku świątyni Twojej świętej, i będę wysławiał imię Twoje dla miłosierdzia Twego, i dla prawdy Twojej; bo nade wszystko uwielbiłeś imię Twoje i wyroki Twoje.

Na ostatek, bracia! módlcie się za nas, aby się słowo Pańskie szerzyło i rozsławiało, jako i u was;

chwaląc [wielbiąc] Boga i mając [posiadając] łaskę [przychylność] u całego ludu [narodu]. A Pan dodawał [dołączał] do nich każdego dnia [codziennie] tych, którzy byli zbawiani [uratowani].

Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. 

 Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec.

Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną 

a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.

A które przenaznaczył, te też powołał; a które powołał, te też usprawiedliwił; a które usprawiedliwił, te też uwielbił.

Cóż zatem? Iszrael nie osiągnął tego, czego skwapliwie szukał; osiągnęli jednak wybrani. Inni zaś pogrążyli się w zatwardziałości,

 i jaka (jest) przewyższająca wielkość mocy jego w nas, wierzących według skutecznej mocy siły jego,

 i (to) nas będących martwymi (w) wykroczeniach, wspólnie ożywił z Pomazańcem - łaską jesteście zbawiani - 

Aby okazać w eonach nachodzących obfite bogactwo łaski Swojej, w łagodności dla nas, w Pomazańcu Jeszu.

Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.

Lecz my powinniśmy Bogu dziękować zawsze za was, bracia umiłowani od Pana! iż was Bóg od początku wybrał ku zbawieniu w poświęceniu Ducha i w wierze prawdy,

Do czego was powołał przez Ewangieliję naszę ku dostąpieniu chwały Pana naszego, Jeszu Chrystusa.

Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w sprawie tego sporu do Jeruszalem, do Wysłanników(Apostołów) i starszych. 

A my, wsiadłszy wcześniej na okręt, popłynęliśmy do Assos, skąd mieliśmy zabrać Pawła, bo tak zarządził, chcąc iść pieszo. 

 Powiedziałem więc: "Co mam czynić, Panie?" A Pan powiedział do mnie: "Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co masz czynić". 

 Wyznaczywszy mu dzień, w większej liczbie przyszli do niego do mieszkania, a on przytaczał im świadectwa o królestwie Bożym; od rana aż do wieczora przekonywał ich o Jeszu na podstawie Prawa Mojżeszowego i Proroków. 

Jedenastu zaś uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jeszu im polecił.

Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: "Idź!" - a idzie; drugiemu: "Chodź!" - a przychodzi; a mojemu słudze: "Zrób to!" - a robi».

 Każda dusza władzom [autorytetom] wyższym [wznioślejszym, lepszym] (ma) podlegać. Nie bowiem jest władza [autorytet], jeśli nie przez [pod, od] Boga, ale [z drugiej strony, jednak] istniejące przez [pod, od] Boga ustanowione są.

 Proszę was natomiast, bracia: wiecie, że dom Stefanasa jest pierwszym owocem Achai, a jego (domownicy) podjęli się posługiwania świętym;