| 1 | (Przedniejszemu śpiewakowi pieśó Dawida, sługi Paóskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł:) | [ref] |
| 2 | Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja! | [ref] |
| 3 | Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja. | [ref] |
| 4 | Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony. | [ref] |
| 5 | Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię. | [ref] |
| 6 | Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci. | [ref] |
| 7 | W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego. | [ref] |
| 8 | Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego. | [ref] |
| 9 | Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego. | [ref] |
| 10 | Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego. | [ref] |
| 11 | A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych. | [ref] |
| 12 | Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków. | [ref] |
| 13 | Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste. | [ref] |
| 14 | I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste. | [ref] |
| 15 | Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich. | [ref] |
| 16 | I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich. | [ref] |
| 17 | Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich. | [ref] |
| 18 | Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię. | [ref] |
| 19 | Uprzedzili mię byli w dzieó utrapienia mego; ale Pan był podporą moją. | [ref] |
| 20 | Wywiódł mię na przestrzeóstwo; wyrwał mię, iż mię umiłował. | [ref] |
| 21 | Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi. | [ref] |
| 22 | Bom strzegł dróg Paóskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego. | [ref] |
| 23 | Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie. | [ref] |
| 24 | Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej. | [ref] |
| 25 | Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego. | [ref] |
| 26 | Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz. | [ref] |
| 27 | Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz; | [ref] |
| 28 | Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz. | [ref] |
| 29 | Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje. | [ref] |
| 30 | Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur. | [ref] |
| 31 | Droga Boża doskonała jest; słowo Paóskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają. | [ref] |
| 32 | Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego? | [ref] |
| 33 | On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję. | [ref] |
| 34 | Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię. | [ref] |
| 35 | Çwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi. | [ref] |
| 36 | Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię. | [ref] |
| 37 | Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje. | [ref] |
| 38 | Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił. | [ref] |
| 39 | Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje. | [ref] |
| 40 | Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię. |
| 41 | Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił. | [ref] |
| 42 | Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał. | [ref] |
| 43 | I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich. | [ref] |
| 44 | Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi. | [ref] |
| 45 | Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali. | [ref] |
| 46 | Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich. | [ref] |
| 47 | Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego. | [ref] |
| 48 | Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody. | [ref] |
| 49 | Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię. | [ref] |
| 50 | Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu. | [ref] |
| 51 | Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazaócowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki. |