1 | Na sześć dni przed Paschą Jeszu przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jeszu wskrzesił z martwych. | [ref] |
2 | Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. | [ref] |
3 | Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jeszu nogi, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. | [ref] |
4 | Na to rzekł Juda Iskariota, jeden z uczniów Jego, ten, który miał Go wydać: | [ref] |
5 | «Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim?» | [ref] |
6 | Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano. | [ref] |
7 | Na to Jeszu powiedział: «Zostaw ją! Przechowała to, aby [Mnie namaścić] na dzień mojego pogrzebu. | [ref] |
8 | Bo ubogich zawsze macie u siebie, ale Mnie nie zawsze macie». | [ref] |
9 | Wielki tłum Judejczyków dowiedział się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jeszu, ale także by ujrzeć Łazarza, którego wskrzesił z martwych. | [ref] |
10 | Arcykapłani zatem postanowili stracić również Łazarza, | [ref] |
11 | gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od Judejczyków i uwierzyło w Jeszu. | [ref] |
12 | Nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszawszy, że Jeszu przybywa do Jeruszalem, | [ref] |
13 | wziął gałązki palmowe i wybiegł Mu naprzeciw. Wołali: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie oraz «Król iszraelski!» | [ref] |
14 | A gdy Jeszu znalazł osiołka, dosiadł go, jak jest napisane: | [ref] |
15 | Nie bój się, Córo Syjońska! Oto Król twój przychodzi, siedząc na oślęciu. | [ref] |
16 | Z początku Jego uczniowie tego nie zrozumieli. Ale gdy Jeszu został uwielbiony, wówczas przypomnieli sobie, że to o Nim było napisane i że tak Mu uczynili. | [ref] |
17 | Dawał więc świadectwo ten tłum, który był z Nim wówczas, kiedy Łazarza z grobu wywołał i wskrzesił z martwych. | [ref] |
18 | Dlatego też tłum wyszedł Mu na spotkanie, ponieważ usłyszał, że ten znak uczynił. |
19 | Faryzeusze zaś mówili jeden do drugiego: «Widzicie, że nic nie zyskujecie? Patrzcie świat poszedł za Nim» | [ref] |
20 | A wśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon [Bogu] w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. | [ref] |
21 | Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go mówiąc: «Panie, chcemy ujrzeć Jeszu». | [ref] |
22 | Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i Filip poszli i powiedzieli Jeszu. | [ref] |
23 | A Jeszu dał im taką odpowiedź: «Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. | [ref] |
24 | Amen,amen, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. | [ref] |
25 | Miłujący duszę [żucie] jego [swoją] straci ją, a nienawidzący [niemający w miłości] dusze [życie] jego [swoje] w świecie tym na życie eonowe [wieczne] ustrzeże ją. | [ref] |
26 | Jeśliby ktoś mi służyłby, (za) Mną podąża a gdzie [dokąd] jestem Ja, tam i sługa mój będzie. Jeśliby ktoś Mi służyłby, doceni [uszanuje] go Ojciec. | [ref] |
27 | Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. | [ref] |
28 | Ojcze, wsław Twoje imię!». Wtem rozległ się głos z nieba: «Już wsławiłem i jeszcze wsławię». | [ref] |
29 | Tłum stojący [to] usłyszał i mówił: «Zagrzmiało!» Inni mówili: «Anioł przemówił do Niego». | [ref] |
30 | Na to rzekł Jeszu: «Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. | [ref] |
31 | Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony. | [ref] |
32 | A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie». | [ref] |
33 | To powiedział zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć. | [ref] |
34 | Na to tłum Mu odpowiedział: «Myśmy się dowiedzieli z Prawa, że Mesjasz ma trwać na wieki. Jakżeż Ty możesz mówić, że potrzeba wywyższyć Syna Człowieczego? Któż to jest ten Syn Człowieczy?» | [ref] |
35 | Powiedział więc im Jeszu: Jeszcze krótki czas światło z {w} wami {was} jest, chodźcie dopóki {jak} światło macie, aby ciemność was nie pochwyciła, a chodzący w ciemności nie wie gdzie idzie. | [ref] |
36 | Dopóki {jak} światło macie, wierzcie w światło, abyście synami światła stali (się)". To powiedział Jeszu i odszedł, ukryty przed nimi. | [ref] |
37 | Chociaż jednak uczynił On przed nimi tak wielkie znaki, nie uwierzyli w Niego, | [ref] |
38 | aby się spełniło słowo proroka Izajasza, który rzekł: Panie, któż uwierzył naszemu głosowi? A ramię Pańskie komu zostało objawione? | [ref] |
39 | Dlatego nie mogli uwierzyć, ponieważ znów rzekł Izajasz: | [ref] |
40 | Zaślepił ich oczy i twardym uczynił ich serce, żeby nie widzieli oczami oraz nie poznali sercem i nie nawrócili się, ażebym ich uzdrowił. | [ref] |
41 | Tak powiedział Izajasz, ponieważ ujrzał chwałę Jego i o Nim mówił. | [ref] |
42 | Niemniej jednak i spośród przywódców wielu w Niego uwierzyło, ale z obawy przed faryzeuszami nie przyznawali się, aby ich nie wyłączono z synagogi. | [ref] |
43 | Bardziej bowiem umiłowali chwałę ludzką aniżeli chwałę Bożą. | [ref] |
44 | Jeszu zaś tak wołał: «Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. | [ref] |
45 | A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał. | [ref] |
46 | Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. | [ref] |
47 | A jeżeli ktoś posłyszy słowa moje, ale ich nie zachowa, to Ja go nie sądzę. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale aby świat zbawić. | [ref] |
48 | Kto gardzi Mną i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo(nauka), które powiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. | [ref] |
49 | Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ten, który Mnie posłał, Ojciec, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. | [ref] |
50 | A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział». | [ref] |