Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego.

Czyniący prawdę, podchodzi do światła, aby ujawniono jego uczynki, że w Bogu są dokonane. 

Powstaó, objaśnij się! ponieważ przyszła światłość twoja, a chwała Paóska weszła nad tobą.

 Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi»

Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. 

Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światłości. 

 Byliście bowiem kiedyś ciemnością, teraz zaś światło w Panu, jak dzieci światła postępujcie. 

 Wy wszyscy jesteście synami światłości i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do ciemności.

 My zaś należąc (do) dnia (jesteśmy) trzeźwi, ubierając się w pancerz wiary i miłości i hełm nadziei zbawienia. 

 Mówiący "w świetle jestem", a brata nienawidzący, w ciemności jest aż dotąd. 

 zaś nienawidzący brata swojego w ciemności jest, w ciemności chodzi i nie wie gdzie odchodzi, ponieważ ciemność zaślepiła oczy jego. 

Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jeszu jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.

I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk. 

 I powtórnie udał się za Jordan, na miejsce, gdzie Jan poprzednio udzielał zanurzenia, i tam przebywał.

Odtąd Jeszu już nie występował wśród Judejczyków publicznie, tylko odszedł stamtąd do krainy w pobliżu pustyni, do miasteczka, zwanego Efraim, i tam przebywał ze swymi uczniami.

Z tym ich zostawił, wyszedł poza miasto do Betanii i tam zanocował.