A była blisko Pascha judejska. Wielu przed Paschą udawało się z tej okolicy do Jeruszalem, aby się oczyścić.

 Był pewien chory, Łazarz z Betanii, z miejscowości Marii i jej siostry Marty. 

 I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była zawinięta chustą. Rzekł do nich Jeszu: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić!». 

Z tym ich zostawił, wyszedł poza miasto do Betanii i tam zanocował. 

Tak przybył do Jeruszalem i wszedł do świątyni. Obejrzał wszystko, a że pora była już późna, wyszedł razem z Dwunastoma do Betanii.

Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich.