1
Proszę was tedy ja więzieó w Panu, abyście chodzili tak, jako przystoi na powołanie, którem jesteście powołani;
2
Ze wszelaką pokorą i cichością, i z nieskwapliwością, znosząc jedni drugich w miłości,
3
Starając się, abyście zachowali jedność ducha w związce pokoju.
4
Jedno jest ciało i jeden duch, jako też jesteście powołani w jednej nadziei powołania waszego.
5
Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;
6
Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nade wszystko i po wszystkich, i we wszystkich was.
7
Lecz każdemu z nas dana jest łaska według miary daru Chrystusowego.
8
Dlatego Pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, wiódł pojmanych więźni i dał dary ludziom.
9
Ale to, że wstąpił, cóż jest, jedno iż pierwej był zstąpił do najniższych stron ziemi?
10
Ten, który zstąpił jest Tym samym, który wstąpił ponad wszystkie nieba, aby wszystko napełnić.
11
On sam też ustanowił jednych wysłannikami [apostołami], drugich prorokami, innych głosicielami dobrej nowiny, a innych pasterzami i nauczycielami,
12
aby wyposażyć czystych [świętych] do dzieła posługi, do budowania ciała pomazańcowego,
13
aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, do miary dorosłości pełni pomazańcowej,
14
abyśmy już dłużej nie byli dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi dokoła przez każdy wiatr nauki w ludzkim oszustwie, w podstępie (prowadzącym) do metod błędu.
15
Natomiast jako prawdomówni w miłości, we wszystkim wrośli w Niego, który jest Głową, w Pomazańca.
16
Z Niego całe Ciało - zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary - przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.
17
To więc mówię i świadczę w Panu, abyście już więcej nie postępowali, jak pozostałe narody postępują w próżności swego umysłu,
18
mając zaćmiony rozum, oddaleni od życia Bożego przez nieświadomość, która jest w nich, przez nieczułość ich serca.
19
Oni to pozbawili się uczuć i oddali rozpuście w pogoni za wszelką nieczystością w chciwości.
20
Wy jednak nie tak nauczyliście się Pomazańca,
21
jeśli tylko rzeczywiście Go usłyszeliście i w Nim zostaliście pouczeni, jako że prawda jest w Jeszu,
22
że – co do wcześniejszego postępowania - macie zdjąć z siebie starego człowieka, niszczonego przez zwodnicze żądze,
23
a poddać się odnowie tchnienia [ducha] umysłu waszego.
24
i ubrać się w nowego człowieka, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.
25
Dlatego odrzuciwszy kłamstwo mówcie prawdę, każdy ze swoim bliźnim, gdyż jesteśmy członkami jedni drugich.
26
(Bądźcie) zagniewani [rozdrażnieni, źli] i [a] nie uchybiajcie [grzeszcie]; słońce (niech) nie zachodzi przed [nad] rozdrażnieniem [irytacją] waszym.
27
Nie dawajcie [oferujcie] miejsca oszczercy [diabłu].
28
Kradnący, więcej nie kradnie, bardziej zaś (niech się) trudzi, wypracowując własnymi rękoma dobro, aby miał przekazywać potrzebę mającemu.
29
Żadna mowa plugawa niech z ust waszych nie pochodzi; ale jeźli która jest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby była przyjemna słuchającym.
30
A nie zasmucajcie Tchnienia Świętego Boga, którym opieczętowani jesteście na dzień odkupienia.
31
Wszelka gorzkość i zapalczywość, i gniew, i wrzask, i bluźnierstwo, niech będzie odjęte od was, ze wszelaką złością;
32
A bądźcie jedni przeciwko drugim z_wnętrza_wrażliwi, miłosierni, odpuszczając sobie, jak wam Bóg w Pomazańcu odpuścił.
1
Bądźcie więc naśladowcami Boga, jako dzieci umiłowane;
2
i chodźcie drogą miłości, bo i Pomazaniec was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu.
3
O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości niechaj nawet mowy nie będzie wśród was, jak przystoi świętym,
4
ani o tym, co haniebne, ani o niedorzecznym gadaniu lub nieprzyzwoitych żartach, bo to wszystko jest niestosowne. Raczej winno być wdzięczne usposobienie.
5
O tym bowiem bądźcie przekonani, że żaden rozpustnik ani nieczysty, ani chciwiec - to jest bałwochwalca - nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga.
6
Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo przez te [grzechy] nadchodzi gniew Boży na buntowników.
7
Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego!
8
Byliście bowiem kiedyś ciemnością, teraz zaś światło w Panu, jak dzieci światła postępujcie.
9
Bo owoc światła {tchnienia} (jest) we wszelkiej prawości i sprawiedliwości, i (w) prawdzie.
10
Badajcie co jest upodobaniem Pana.
11
I nie uczestniczcie uczynkom bezowocnym ciemności, bardziej tez kraczcie.
12
Bo (to) ukryte dziejące (się) przed nimi, wstyd jest i mówić.
13
zaś wszystko karcone przez światło jest ujawnione. (Tym co) wszystko ujawnia jest światło.
14
Dlatego mówi: Wstawaj śpiący i powstań z martwych, a rozbłyśnie ci Pomazaniec.
15
Uważajcie więc, jak postępujecie, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy.
16
Wykupując czas; bo dni są złe.
17
Nie bądźcie więc nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana.
18
A nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale napełniajcie się w Tchnieniu,
19
przemawiając sobie {w} psalmami i hymnami, i pieśni natchnione [duchowe] śpiewając i grając sercu waszym Panu.
20
dziękując zawsze za wszystko w imieniu Pana naszego Jeszu Pomazańca Bogu i Ojcu.
21
poddani wzajemnie w bojaźni [szacunku, respekcie] Pomazańca.
22
Niewiasty [żony] własnym mężczyznom [mężom] jak Panu.
23
Albowiem mąż jest głową żony, jako i Chrystus głową kościoła; a on jest zbawicielem ciała.
24
Jak więc zgromadzenie (powołanych) poddane jest Pomazańcowi, tak żony mężom swoim we wszystkim.
25
Mężowie! Miłujcie żony [niewiasty], jak i Pomazaniec umiłował zgromadzenie i wydał (samego) siebie za nie,
26
aby je wydzielił [uświęcił], oczyściwszy, obmył wodą w mowie;
27
Aby ustanowić je sobie chwalebnym zgromadzeniem, nie mającym zmazy albo zmarszczki, albo czego takiego, ale żeby było święte i bez nagany.
28
Tak powinni też mężczyźni [mężowie] miłować swoje niewiasty [żony, partnerki], jak swoje ciała; miłujący swoją niewiastę [żonę, partnerkę], siebie miłuje.
29
Nikt bowiem nigdy [dawniej, wcześniej] swojego ciała (nie) nienawidzi, ale pielęgnuje i żywi je, tak też Pomazaniec zgromadzenie.
30
bo jesteśmy członkami Jego ciała {z ciała Jego i z kości Jego}.
31
Dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę, i przyłączy się do żony swojej, i będą dwoje jednem ciałem.
32
Tajemnica to wielka jest, ja zaś mówię względem pomazańca i zgromadzenia powołanych.
33
Jednak i wy z osobna każdy, swoją partnerkę [żonę, kobietę] tak miłuje, jak siebie, zaś kobieta [partnerka, żona] aby bała (się) mężczyzny [męża, partnera].
1
Dziatki! bądźcie posłuszne rodzicom waszym w Panu; boć to jest sprawiedliwa.
2
Honoruj ojca swojego i matkę, co jest nakazem pierwszym w obietnicy.
3
aby dobrze ci było i będziesz długowieczny na ziemi.
4
A (wy) ojcowie, nie drażnijcie dzieci waszych, ale je wychowujcie [pielęgnujcie] w karności [dyscyplinie] i upomnieniach Pana.
5
Słudzy! posłuszni bądźcie panom według ciała, z bojaźnią i ze drżeniem w prostości serca waszego, jako Chrystusowi;
6
Nie na oko służąc, jako ci, którzy się ludziom podobać chcą, ale jako słudzy Chrystusowi, czyniąc z duszy wolę Bożą.
7
Z dobrą wolą służąc jako Panu a nie ludziom;
8
Wiedząc, iż każdy, co by uczynił dobrego, za to odniesie nagrodę od Pana, choć niewolnik, choć wolny.
9
A wy panowie! także się zachowujcie przeciwko nim, odpuszczając groźby, wiedząc, że i wy sami macie Pana w niebiesiech, a względu na osoby u niego nie masz.
10
Na ostatek, bracia moi! zmacniajcie się w Panu i w sile mocy jego;
11
Ubierzcie pełną zbroję Bożą, byście mogli wy ostać (się) wobec przebiegłości oszczercy.
12
gdyż nie jest nam siłować (się) przeciw krwi i ciału, lecz przeciw pierwszym [pionierom, przewodzącym], przeciw władzom, przeciw uzurpatorom świata tej ciemności {tego eonu}, przeciw duchowemu złu w niebiosach.
13
Dlatego weźcie pełną zbroję Boga, abyście zdołali przeciwstawić się w dniu złym i wszystkiego dokonując, przetrwać [ostać się].
14
Stójcież więc, przepasawszy biodro wasze w prawdzie i ubrawszy pancerz sprawiedliwości.
15
I przewiązawszy stopy w gotowości dobrej nowiny pokoju.
16
We wszystkim podnosząc tarcze wiary, w której będziecie wszystkie pociski złego rozpalone gasić.
17
i hełm zbawienia przyjmijcie i miecz tchnienia [ducha], to jest wypowiedzi Boga.
18
W każdej modlitwie i w prośbie modląc się na każdy czas w duchu, i około tego czując ze wszelką ustawicznością i z prośbą za wszystkich świętych,
19
I za mię, aby mi była dana mowa ku otworzeniu ust moich z bezpieczeóstwem, abym oznajmiał tajemnicę Ewangielii,
20
Dla której poselstwo sprawuję w łaócuchu, abym w nim bezpiecznie mówił, jako mi mówić potrzeba.
21
A iżbyście wiedzieli i wy, co się ze mną dzieje i co czynię, wszystko wam oznajmi Tychykus, brat miły i wierny sługa w Panu,
22
Któregom posłał do was dla tego samego, abyście wiedzieli, co się z nami dzieje i aby pocieszył serca wasze.
23
Pokój niech będzie braciom i miłość z wiarą od Boga Ojca i Pana Jeszu Chrystusa.
24
Łaska niech będzie ze wszystkimi miłującymi Pana naszego, Jeszu Chrystusa ku nieskazitelności. Amen.