Nie będziesz kradł.

Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego, ani będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani sługi jego, ani dziewki jego, ani wołu jego, ani osła jego, ani żadnej rzeczy bliźniego twego.

Kto by ukradł człowieka a sprzedałby go, a znaleziony by był w ręku jego, śmiercią umrze.

 bym syty nie stał się niewiernym, nie rzekł: "A kto to taki ten Pan?" lub z biedy zaczął kraść i imię mojego Boga znieważać.

Izali kradnąc, zabijając, i cudzołożąc, i krzywoprzysięgając, i kadząc Baalowi, a chodząc za bogami obcymi, których nie znacie,

Owszem, udawając się na zabijanie, przypadają do ziemi; ale Ja pokarzę każdego z nich.

I rzekł do mnie: Toć jest przeklęstwo, które wyjdzie na oblicze wszystkiej ziemi: bo każdy złodziej według tego przeklęstwa, jako i ta ziemia, wygładzony, i każdy fałszywie przysięgający według niego, jako i ona, wygładzony będzie.

 Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano. 

ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. 

A takimi byli niektórzy z was. Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jeszu Pomazańca i przez Tchnienie Boga naszego. 

Nadto jeźlibym czego nie baczył, ty mię naucz; jeźlim nieprawość popełnił, nie uczynię tego więcej.

Kto pokrywa przestępstwa swe, nie poszczęści mu się; ale kto je wyznaje i opuszcza, miłosierdzia dostąpi.

Wydajcie więc owoce godne nawrócenia; i nie próbujcie sobie mówić: "Abrahama mamy za ojca", bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. 

Pytały go tłumy: «Cóż więc mamy czynić?»

 Przychodzili także celnicy, żeby przyjąć zanurzenie, i pytali go: «Nauczycielu, co mamy czynić?»

Pytali go też i żołnierze: «A my, co mamy czynić?» On im odpowiadał: «Nad nikim się nie znęcajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie». 

Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: «Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie». 

Bogactwa źle nabyte umniejszą się; ale kto je zgromadza ręką swą, przyczynia ich.

W każdej pracy bywa pożytek; ale gołe słowo warg tylko do nędzy służy.

 Sami wiecie, że te ręce zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy.

 We wszystkim pokazałem wam, że tak pracując trzeba wspierać słabych i pamiętać o słowach Pana Jeszu, który powiedział: "Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu". 

I pilnie się starali, abyście spokojnymi byli i rzeczy swoich pilnowali, i pracowali własnymi rękami swemi, jakośmy wam przykazali;

Abyście uczciwie chodzili przed obcymi, a w niczem abyście nie mieli niedostatku.

 Nakazujemy [rozkazujemy] zaś wam bracia w imieniu Pana naszego Jeszu Pomazańca, odłączenie [organizowanie się] wasze od każdego brata niechodzącego w szyku [niezdyscyplinowanego] i nie według przekazu [instrukcji, tradycji], który wzięli od nas.

Aniśmy darmo chleba jedli u kogo, ale z pracą i z kłopotem we dnie i w nocy robiąc, abyśmy nikomu z was ciężkimi nie byli;

On im odpowiadał: «Kto ma dwie suknie, niech [jedną] da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni». 

Gdy podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. 

i rzekł: «Prawdziwie powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. 

 Ponieważ Juda miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jeszu powiedział do niego: «Zakup, czego nam potrzeba na święto», albo żeby dał coś ubogim. 

 że w wielkiej próbie ucisku obfitość ich radości i ich skrajne ubóstwo zaobfitowały w bogactwie ich hojności;

 Jeśli bowiem gotowość [zapał] już jest, (to) według tego co [jeśli] (się) ma (jest) do przyjęcia, a nie według tego czego się nie ma. 

Zaradzajcie potrzebom świętych! Przestrzegajcie gościnności! 

 Ponieważ usługa publiczna ta, nie tylko jest dopełnieniem niedostatków świętych, ale też obfituje przez liczne dziękowania Bogu, 

 I sami błagają za was, pragną was z powodu przewyższającej łaski Boga względem was. 

(Aby) dobroczynnością bogacili (się) ku czynom pięknym, (by) hojni byli (gotowi się) dzielić.