| 1 | Podczas gdy oni przemawiali do ludzi, podeszli do nich kapłani, oficer straży świątynnej i Saduceusze, | [ref] |
| 2 | Byli zaniepokojeni, z powodu nauczania ludzi i głoszenia, że w Jeszu jest powstanie z martwych. | [ref] |
| 3 | Chwycili ich i umieścili pod strażą do następnego dnia, ponieważ był już wieczór. | [ref] |
| 4 | Jednak wielu spośród tych, którzy słyszeli tę naukę, uwierzyło, i wzrosła liczba wierzących mężczyzn do około pięciu tysięcy. | [ref] |
| 5 | Następnego dnia zgromadzili się ich przywódcy, starszyzna i znawcy Pism z Jeruszalem | [ref] |
| 6 | oraz Annasz, naczelny kapłan, a także Kajfasz i Jan, i Aleksander, i wszyscy wywodzący się z rodzin naczelnych kapłanów, | [ref] |
| 7 | Postawili ich w środku i zaczęli wypytywać: Jaką mocą lub w czyim imieniu to zrobiliście? | [ref] |
| 8 | Wówczas Piotr, będąc przepełniony świętym Tchnieniem, odpowiedział im: 'Przywódcy ludu i starsi, | [ref] |
| 9 | Jeżeli my dzisiaj jesteśmy przesłuchiwani z powodu pomocy udzielonej choremu człowiekowi, dzięki czemu on odzyskał zdrowie, | [ref] |
| 10 | Wiedzcie wy wszyscy i cały lud Iszraela, że w imię Jeszu Pomazańca Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych - że dzięki Niemu ten człowiek stoi przed wami zdrowy. | [ref] |
| 11 | On jest kamieniem, który został odrzucony przez was, budowniczych, który stał się kamieniem węgielnym. | [ref] |
| 12 | I nie ma w nikim innym zbawienia, ani też nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym musimy być zbawieni. | [ref] |
| 13 | Widząc odwagę Piotra i Jana, i dostrzegając, że są to ludzie niepiśmienni i prości, byli zdumieni, a także rozpoznali, że byli towarzyszami Jeszu. | [ref] |
| 14 | Widząc też człowieka stojącego z nimi, który został uzdrowiony, nie wiedzieli, co powiedzieć. | [ref] |
| 15 | Polecili im opuścić salę narad i wspólnie naradzali się | [ref] |
| 16 | mówiąc: Co mamy z nimi zrobić, ponieważ rzeczywiście zaistniał przez nich znak oczywisty i jawny dla wszystkich mieszkańców Jeruszalem, i nie możemy temu zaprzeczyć. | [ref] |
| 17 | Ale żeby nie rozprzestrzeniło się to jeszcze bardziej wśród ludzi, postawimy im warunek, żeby nie przemawiali więcej w tym imieniu do ludzi. | [ref] |
| 18 | Przywołali ich i stanowczo zabronili im mówić lub nauczać w imieniu Jeszu. | [ref] |
| 19 | Piotr i Jan, odpowiedzieli im: Czy z punktu widzenia Boga słuszne jest słuchać was bardziej niż Boga? Sami osądźcie. | [ref] |
| 20 | Albowiem my nie możemy tego, cośmy widzieli i słyszeli, nie mówić. | [ref] |
| 21 | Oni zaś po dalszych groźbach zwolnili ich, nie znajdując nic, za co mogliby ich ukarać — z powodu ludu, wszyscy bowiem chwalili Boga za to, co się stało. | [ref] |
| 22 | Bo mężczyzna, na którym dokonał się ten znak uzdrowienia, miał ponad czterdzieści lat. | [ref] |
| 23 | Po uwolnieniu przyszli do swoich i opowiedzieli wszystko, co naczelni kapłani i starsi do nich mówili. | [ref] |
| 24 | A oni, gdy to usłyszeli, jednomyślnie podnieśli głos do Boga i [powiedzieli]: Panie, Ty, który stworzyłeś niebo, ziemię, morze i wszystko, co w nich jest. | [ref] |
| 25 | Który przez Tchnienie Święte ustami naszego ojca, a Swojego chłopca służebnego Dawida, powiedziałeś: 'Dlaczego parsknęły gniewem narody i ludy knuły próżne myśli?' | [ref] |
| 26 | Zajęli stanowisko władcy ziemi i przywódcy zebrali się wspólnie przeciwko Panu i przeciwko Jego Pomazańcowi. | [ref] |
| 27 | Albowiem się zebrali prawdziwie przeciwko świętemu Synowi twemu Jeszu, któregoś pomazał, Herod i Poncki Piłat z pogany i z ludem Izraelskim. | [ref] |
| 28 | Aby uczynili, cokolwiek ręka twoja i rada twoja przedtem postanowiła, aby się stało. | [ref] |
| 29 | Przetoż teraz, Panie! wejrzyj na pogróżki ich, a daj sługom twoim ze wszystkiem bezpieczeóstwem mówić słowo twoje, | [ref] |
| 30 | Ściągając rękę twoję ku uzdrawianiu i ku czynieniu znamion i cudów, przez imię świętego Syna twego Jeszu. | [ref] |
| 31 | A gdy się oni modlili, zatrząsnęło się ono miejsce, na którem byli zgromadzeni, i napełnieni są wszyscy Duchem Świętym i mówili słowo Boże z bezpieczeóstwem. | [ref] |
| 32 | A onego mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna, a żaden z majętności swoich nie zwał nic swojem własnem, ale mieli wszystkie rzeczy spólne. | [ref] |
| 33 | A wielką mocą Apostołowie dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jeszu i była wielka łaska nad nimi wszystkimi. | [ref] |
| 34 | Bo żadnego nie było między nimi niedostatecznego; gdyż którzykolwiek mieli role albo domy, sprzedawając przynosili pieniądze za to, co posprzedawali, | [ref] |
| 35 | I kładli przed nogi apostolskie, i rozdawano to każdemu, ile komu było potrzeba. | [ref] |
| 36 | Tedy Jozes, który nazwany był od Apostołów Barnabaszem, (co się wykłada: syn pociechy), Lewita, z Cypru rodem, | [ref] |
| 37 | Mając rolę, sprzedawszy ją, przyniósł pieniądze i położył je u nóg apostolskich. | [ref] |