Właśnie wnoszono pewnego mężczyznę, który nie chodził od urodzenia. Codziennie umieszczano go przy bramie wejściowej do świątyni, zwanej Piękną, aby prosił o wsparcie finansowe tych, którzy wchodzili do świątyni.

Tamże znalazł człowieka niektórego, imieniem Eneasz, od ośmiu lat na łożu leżącego, który był powietrzem ruszony.

W tym czasie kobieta, która krwawiła dwanaście lat, podeszła z tyłu i dotknęła kawałka Jego płaszcza.

A oto była tam niewiasta, która miała ducha niemocy ośmnaście lat, a była skurczona, tak iż się żadną miarą nie mogła rozprostować.

A był tam niektóry człowiek trzydzieści i ośm lat chorobą złożony.

A mimo idąc, ujrzał człowieka ślepego od narodzenia.