Księga Psalmów rozdział 77

1	(Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy.)	[ref]
2	Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.	[ref]
3	W dzieó utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.	[ref]
4	Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela.	[ref]
5	Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.	[ref]
6	Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.	[ref]
7	Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:	[ref]
8	Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?	[ref]
9	Izali do koóca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?	[ref]
10	Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela.	[ref]
11	I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.	[ref]
12	Wspominać sobie będę na sprawy Paóskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.	[ref]
13	I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:	[ref]
14	Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?	[ref]
15	Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.	[ref]
16	Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.	[ref]
17	Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.	[ref]
18	Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.	[ref]
19	Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.	[ref]
20	Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.	[ref]
21	Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.

Main Menu

Nowości

Login Form

Zostaw kontakt