Albowiem w śmierci niemasz pamiątki o tobie, a w grobie któż cie wyznawać będzie?

Onej nocy król nie mogąc spać, kazał przynieść księgi historyi pamięci godnych, i kroniki; i czytano je przed królem.

Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.

I siedzieli z nim na ziemi siedm dni i siedm nocy, a żaden do niego słowa nie przemówił; bo widzieli, że się gwałtownie wzmagała boleść jego.

Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.