1 | Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz; | [ref] |
2 | Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym, | [ref] |
3 | A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny. | [ref] |
4 | Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił. | [ref] |
5 | Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję. | [ref] |
6 | Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego. | [ref] |
7 | Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci. | [ref] |
8 | Niech będą dni jego krótkie, a przełożeóstwo jego niech inny weźmie. | [ref] |
9 | Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową. | [ref] |
10 | Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich. | [ref] |
11 | Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego. | [ref] |
12 | Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego. | [ref] |
13 | Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich. | [ref] |
14 | Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony. | [ref] |
15 | Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich, | [ref] |
16 | Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować. | [ref] |
17 | Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieóstwa niechże będzie oddalone od niego. | [ref] |
18 | A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego. | [ref] |
19 | Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania. | [ref] |
20 | Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej. | [ref] |
21 | Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię. | [ref] |
22 | Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich. | [ref] |
23 | Jako cieó, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szaraóczę. | [ref] |
24 | Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości. | [ref] |
25 | Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi. | [ref] |
26 | Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego, | [ref] |
27 | Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił. | [ref] |
28 | Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój. | [ref] |
29 | Niech będą przeciwnicy moi w haóbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją. | [ref] |
30 | Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę. | [ref] |
31 | Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego. | [ref] |