Albowiem bez przyczyny zastawili na mię w dole sieci swoje, i bez przyczyny ukopali dół duszy mojej.

Ale dusza moja niech się rozraduje w Panu, niech się rozweseli w zbawieniu jego.

Powstawają świadkowie fałszywi, a o czem nie wiem, pytają mię.

Wyszedłszy tedy z miasta, gdy nie daleko byli, rzekł Józef do tego, który był sprawcą domu jego: Wstaó, goó te męże, a dogoniwszy ich, mów do nich: Czemuście oddali złe za dobre?

Kto oddaje złem za dobre, nie wynijdzie złe z domu jego.

Ciężkości są w pośrodku jego, a nie ustępuje z ulic jego chytrość i zdrada.

Ale ty, człowiecze mnie równy, wodzu mój, i znajomy mój.

Posłał też Absalom po Achitofela Giloniczyka, radcę Dawidowego, aby przyszedł z miasta swego Gilo, gdy miał sprawować ofiary. I stało się sprzysiężenie wielkie, a lud się schodził, i przybywało go Absalomowi.

Tedy dano znać Dawidowi, mówiąc: Achitofel jest z tymi, którzy się zbuntowali z Absalomem. I rzekł Dawid: O Panie, proszę, obróć w głupstwo radę Achitofelowę.

Ten, który Go wydawał, umówił się z nimi na sygnał, ustalając, że: Którego pocałuję, to Tego schwytajcie i ostrożnie odprowadźcie.

Gdy przyszedł, natychmiast podszedł do Niego, mówiąc: Wielebny. I pocałował Go.

Judasza, brata Jakóbowego, i Judasza Iszkarjotę, który potem był zdrajcą.

A gdy on jeszcze mówił, oto zgraja i ten, którego zwano Judaszem, jeden ze dwunastu, szedł przed nimi, i przybliżył się do Jeszu, aby go pocałował.

A Jeszu mu rzekł: Judaszu! pocałowaniem wydajesz Syna człowieczego?

Nie o wszystkichci was mówię, jać wiem, którem obrał; ale żeby się wypełniło Pismo: Który je ze mną chleb, podniósł przeciwko mnie piętę swoję.