Subskrybuj

Księga Psalmów rozdział 109

Wersja Biblii
Księga
Rozdział
1Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz;[ref]
2Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym,[ref]
3A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.[ref]
4Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.[ref]
5Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję.[ref]
6Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.[ref]
7Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.[ref]
8Niech będą dni jego krótkie, a przełożeóstwo jego niech inny weźmie.[ref]
9Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową.[ref]
10Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.[ref]
11Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego.[ref]
12Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.[ref]
13Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.[ref]
14Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.[ref]
15Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,[ref]
16Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować.[ref]
17Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieóstwa niechże będzie oddalone od niego.[ref]
18A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.[ref]
19Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania.[ref]
20Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.[ref]
21Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.[ref]
22Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich.[ref]
23Jako cieó, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szaraóczę.[ref]
24Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości.[ref]
25Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.[ref]
26Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego,[ref]
27Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.[ref]
28Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój.[ref]
29Niech będą przeciwnicy moi w haóbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją.[ref]
30Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę.[ref]
31Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.[ref]