| 1 | W owym czasie, gdy znowu wielki tłum był z Nim i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im: | [ref] |
| 2 | «Żal Mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. | [ref] |
| 3 | A jeśli ich puszczę zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka». | [ref] |
| 4 | Odpowiedzieli uczniowie: «Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem?» | [ref] |
| 5 | Zapytał ich: «Ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem». | [ref] |
| 6 | I polecił ludowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I rozdali tłumowi. | [ref] |
| 7 | Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo i polecił je rozdać. | [ref] |
| 8 | Jedli do sytości, a pozostałych ułomków zebrali siedem koszów. | [ref] |
| 9 | Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił. |
| 10 | Zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty. | [ref] |
| 11 | Nadeszli faryzeusze i zaczęli rozprawiać z Nim, a chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku. | [ref] |
| 12 | On zaś westchnął głęboko w duszy i rzekł: «Czemu to plemię domaga się znaku? Zaprawdę powiadam wam: żaden znak nie będzie dany temu plemieniu». | [ref] |
| 13 | I zostawiwszy ich, wsiadł z powrotem do łodzi i odpłynął na drugą stronę. | [ref] |
| 14 | A uczniowie zapomnieli wziąć chlebów i tylko jeden mieli z sobą w łodzi. | [ref] |
| 15 | Wtedy im przykazał: «Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!». | [ref] |
| 16 | Oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chleba. | [ref] |
| 17 | Jeszu zauważył to i rzekł im: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? | [ref] |
| 18 | Macie oczy, a nie widzicie; macie uszy, a nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, | [ref] |
| 19 | kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?» Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście». | [ref] |
| 20 | A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?» Odpowiedzieli: «Siedem». | [ref] |
| 21 | I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?» | [ref] |
| 22 | Potem przyszli do Betsaidy. Tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął. | [ref] |
| 23 | On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: «Czy widzisz co?» | [ref] |
| 24 | A gdy przejrzał, powiedział: «Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa». | [ref] |
| 25 | Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał [on] zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie. | [ref] |
| 26 | Jeszu odesłał go do domu ze słowami: «Tylko do wsi nie wstępuj!». | [ref] |
| 27 | Potem Jeszu udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: «Za kogo uważają Mnie ludzie?» | [ref] |
| 28 | Oni Mu odpowiedzieli: «Za Jana Zanurzyciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków». | [ref] |
| 29 | On ich zapytał: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Mu Piotr: «Ty jesteś Mesjasz». | [ref] |
| 30 | Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili. | [ref] |
| 31 | I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że będzie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. | [ref] |
| 32 | A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. | [ref] |
| 33 | Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: «Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie». | [ref] |
| 34 | Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: «Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje! | [ref] |
| 35 | Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je. | [ref] |
| 36 | Co bowiem pomoże człowiekowi pozyskać świat cały, gdy [a] utraci duszę swoją? | [ref] |
| 37 | Co bowiem da człowiek w zamian (za) duszę swoją? | [ref] |
| 38 | Jeśli bowiem ktoś wstydziłby (się) Mnie i moich słów [nauki] pośród [w] pokolenia tego cudzołożnego i błądzącego [grzesznego], tego i Syn człowieka wstydzić (się będzie), kiedy przyjdzie w chwale Ojca swego z Posłami świętymi. | [ref] |