| 1 | Przetoż zaniechawszy początkowych nauk o Chrystusie, miejmy się ku doskonałości, nie znowu zakładając grunty pokuty od uczynków martwych i wiary w Boga. | [ref] |
| 2 | Nauki o chrzcie i o wkładaniu rąk, i o powstaniu umarłych, i o sądzie wiecznym; | [ref] |
| 3 | A to uczynimy, jeźli tylko Bóg dopuści. | [ref] |
| 4 | Niemożliwe jest raz oświeconych, którzy posmakowali też daru niebiańskiego i się stali uczestnikami świętego Tchnienia | [ref] |
| 5 | i poznali wspaniałe wypowiedzi Boga, oraz moc nadchodzącego eonu, | [ref] |
| 6 | a odpadli, ponownie doprowadzić do skorygowania. Sami sobie krzyżują Syna Bożego i wystawiają Go na publiczną zniewagę. | [ref] |
| 7 | Albowiem ziemia, która często na się przychodzący deszcz pije i rodzi ziele przygodne tym, którzy ją sprawują, bierze błogosławieóstwo od Boga; | [ref] |
| 8 | Lecz która przynosi ciernie i osty, odrzucona jest i bliska przeklęstwa, która na koniec bywa spalona. | [ref] |
| 9 | A wszakże, najmilsi! pewniśmy o was coś lepszego i zbawienia bliższego, chociaż tak mówimy. | [ref] |
| 10 | Bóg nie jest niesprawiedliwy, dlatego nie zapomni o pracy waszej ani o wysiłkach w przejawianiu miłości, którą okazaliście w imieniu Jego, wspierając świętych i służąc im. | [ref] |
| 11 | Pragniemy zaś, aby każdy z was taką samą okazywał gorliwość względem pełnej nadziei aż do końca. | [ref] |
| 12 | Żebyście nie stali się ociężali, bądźcie naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice. | [ref] |
| 13 | Albowiem Bóg obietnicę czyniąc Abrahamowi, gdy nie miał przez kogo większego przysiąc, przysiągł przez siebie samego, | [ref] |
| 14 | Mówiąc: Zaiste błogosławiąc błogosławić ci będę i rozmnażając rozmnożę cię. | [ref] |
| 15 | A tak długo czekając, dostąpił obietnicy. | [ref] |
| 16 | Ludzieć wprawdzie przez większego przysięgają, a przysięga, która się dzieje ku potwierdzeniu, jest między nimi koócem wszystkich sporów. | [ref] |
| 17 | Dlatego też Bóg chcąc dostatecznie okazać dziedzicom obietnicy nieodmienność rady swojej, uczynił na to przysięgę, | [ref] |
| 18 | Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne (w których niemożebne, aby Bóg kłamał), warowną pociechę mieli, my, którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei, | [ref] |
| 19 | Którą mamy jako kotwicę duszy, i bezpieczną, i pewną, i wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę, | [ref] |
| 20 | Gdzie przewodnik dla nas wszedł, Jeszu, stawszy się według porządku Melchisedekowego najwyższym kapłanem na wieki. | [ref] |