| 1 | Wino czyni pośmiewcę, a napój mocny zwajcę; przetoż każdy, co się w nim kocha, nie bywa mądrym. | [ref] |
| 2 | Strach królewski jest jako, ryk lwięcia; kto go rozgniewa, grzeszy przeciwko duszy swojej. | [ref] |
| 3 | Uczciwa rzecz każdemu, poprzestać zwady; ale głupim jest, co się w nią wdaje. | [ref] |
| 4 | Dla zimna leniwy nie orze; przetoż żebrać będzie we żniwa, ale nic nie otrzyma. | [ref] |
| 5 | Myśli człowieka są jak woda w głębokiej studni, ale człowiek rozsądny znajdzie sposób by je wydobyć. | [ref] |
| 6 | Większa część ludzi przechwala się uczynnością swoją; ale w samej rzeczy, któż takiego znajdzie? | [ref] |
| 7 | Sprawiedliwy chodzi w uprzejmości swojej; błogosławieni synowie jego po nim. | [ref] |
| 8 | Król siedząc na stolicy sądowej rozgania oczyma swemi wszystko złe. | [ref] |
| 9 | Któż rzecze: Oczyściłem serce moje? czystym jest od grzechu mego? | [ref] |
| 10 | Dwojaki gwicht i dwojaka miara, to oboje obrzydliwością jest Panu. | [ref] |
| 11 | Po zabawach swych poznane bywa i dziecię, jeźli czysty i prawy uczynek jego. | [ref] |
| 12 | Ucho, które słyszy, i oko, które widzi, Pan to oboje uczynił. | [ref] |
| 13 | Nie kochaj się w spaniu, byś snać nie zubożał, otwórz oczy swoje, a nasycisz się chlebem. | [ref] |
| 14 | Złe to, złe to, mówi ten, co kupuje, a odszedłszy, ali się chlubi. | [ref] |
| 15 | Wargi umiejętne są jako złoto i obfitość pereł, i kosztowne klejnoty. | [ref] |
| 16 | Weźmij szatę tego, któryć ręczył za obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmij zastaw jego. | [ref] |
| 17 | Smaczny jest drugiemu chleb kłamstwa; ale potem piaskiem napełnione będą usta jego. | [ref] |
| 18 | Myśli radami utwierdzaj, a wojnę prowadź opatrznie. | [ref] |
| 19 | Kto objawia tajemnicę, zdradliwie się obchodzi; przetoż z tymy, którzy pochlebiają wargami swemi, nie miej towarzystwa. | [ref] |
| 20 | Kto złorzeczy ojcu swemu albo matce swojej, zgaśnie pochodnia jego w gęstych ciemnościach. | [ref] |
| 21 | Dziedzictwu prędko z początku nabytemu naostatek błogosławić nie będą. | [ref] |
| 22 | Nie mów: Oddam złem. Oczekuj na Pana, a wybawi cię. | [ref] |
| 23 | Obrzydliwością Panu dwojaki gwicht, a szale fałszywe nie podobają mu się. | [ref] |
| 24 | Od Pana bywają sprawowane drogi męża; ale człowiek jakoż zrozumie drogę jego? | [ref] |
| 25 | Pożreć rzecz poświęconą, jest człowiekowi sidłem; a poślubiwszy co, tego zaś szukać, jakoby tego ujść. | [ref] |
| 26 | Król mądry rozprasza niezbożnych, i przywodzi na nich pomstę. | [ref] |
| 27 | Dusza ludzka jest pochodnią Paóską, która doświadcza wszystkich skrytości wnętrznych. | [ref] |
| 28 | Miłosierdzie i prawda króla strzegą, a stolica jego miłosierdziem wsparta bywa. | [ref] |
| 29 | Ozdoba młodzieóców jest siła ich, a sędziwość poczciwością starców. | [ref] |
| 30 | Złemu są lekarstwem siności ran, i razy przenikające do wnętrzności żywota jego. | [ref] |