List do Efezjan rozdział 4

Proszę was tedy ja więzieó w Panu, abyście chodzili tak, jako przystoi na powołanie, którem jesteście powołani;

Ze wszelaką pokorą i cichością, i z nieskwapliwością, znosząc jedni drugich w miłości,

Starając się, abyście zachowali jedność ducha w związce pokoju.

Jedno jest ciało i jeden duch, jako też jesteście powołani w jednej nadziei powołania waszego.

Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;

Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nade wszystko i po wszystkich, i we wszystkich was.

Lecz każdemu z nas dana jest łaska według miary daru Chrystusowego.

Dlatego Pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, wiódł pojmanych więźni i dał dary ludziom.

Ale to, że wstąpił, cóż jest, jedno iż pierwej był zstąpił do najniższych stron ziemi?

Ten, który zstąpił jest Tym samym, który wstąpił ponad wszystkie nieba, aby wszystko napełnić.

A który zstąpił, ten jest, który i wstąpił wysoko nad wszystkie niebiosa, aby napełnił wszystko.

On sam też ustanowił jednych wysłannikami [apostołami], drugich prorokami, innych głosicielami dobrej nowiny, a innych pasterzami i nauczycielami,

aby wyposażyć czystych [świętych] do dzieła posługi, do budowania ciała pomazańcowego,

aby wyposażyć czystych do dzieła posługi, do budowania ciała pomazańcowego,

aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, do miary dorosłości pełni pomazańcowej,

aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do męskiej dojrzałości, do miary dorosłości pełni pomazańcowej,

abyśmy już dłużej nie byli dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi dokoła przez każdy wiatr nauki w ludzkim oszustwie, w podstępie (prowadzącym) do metod błędu.

abyśmy już dłużej nie byli dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi dokoła przez każdy wiatr nauki w ludzkim oszustwie, w podstępie prowadzącym do błędu.

Natomiast jako prawdomówni w miłości, we wszystkim wrośli w Niego, który jest Głową, w Pomazańca.

Ale szczerymi będąc w miłości, rośnijmy w onego we wszystkiem, który jest głową, to jest w Chrystusa,

Z Niego całe Ciało - zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary - przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.

Z którego wszystko ciało przystojnie złożone i spojone we wszystkich stawach, przez które jeden członek drugiemu posiłku dodaje przez moc, która jest w każdym członku, według miary jego, wzrost ciału należący bierze ku budowaniu samego siebie w miłości.

To więc mówię i świadczę w Panu, abyście już więcej nie postępowali, jak pozostałe narody postępują w próżności swego umysłu,

To tedy mówię i oświadczam się przez Pana, abyście już więcej nie postępowali, jako insi poganie postępują, w próżności umysłu swego;

mając zaćmiony rozum, oddaleni od życia Bożego przez nieświadomość, która jest w nich, przez nieczułość ich serca.

Zaćmiony mając rozsądek, będąc oddaleni od żywota Bożego dla nieumiejętności, która w nich jest z zatwardzenia serca ich.

Oni to pozbawili się uczuć i oddali rozpuście w pogoni za wszelką nieczystością w chciwości.

Którzy zakamieniawszy, udali się na rozpustę ku popełnianiu wszelakiej nieczystości z chciwością.

Wy jednak nie tak nauczyliście się Pomazańca,

Lecz wy nie takeście się nauczyli Chrystusa,

jeśli tylko rzeczywiście Go usłyszeliście i w Nim zostaliście pouczeni, jako że prawda jest w Jeszu,

Jeźliście go tylko słuchali i o nim wyuczeni byli, jako jest (ta) prawda w Jeszu,

że – co do wcześniejszego postępowania - macie zdjąć z siebie starego człowieka, niszczonego przez zwodnicze żądze,

a poddać się odnowie tchnienia [ducha] umysłu waszego.

a poddajcie się odnowieniu w tchnieniu waszego umysłu

i ubrać się w nowego człowieka, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.

i ubrać się w nowego człowieka, stworzonego od Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.

Dlatego odrzuciwszy kłamstwo mówcie prawdę, każdy ze swoim bliźnim, gdyż jesteśmy członkami jedni drugich.

Przetoż złożywszy kłamstwo mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim; boście członkami jedni drugich.

(Bądźcie) zagniewani [rozdrażnieni, źli] i [a] nie uchybiajcie [grzeszcie]; słońce (niech) nie zachodzi przed [nad] rozdrażnieniem [irytacją] waszym.

Gniewajcie się, ale nie dopuszczajcie się uchybienia. Nie pozwólcie, by wasze rozdrażnienie trwało dłużej niż do zachodu słońca.

Nie dawajcie [oferujcie] miejsca oszczercy [diabłu].

Nie dawajcie miejsca oszczercy.

Kradnący, więcej nie kradnie, bardziej zaś (niech się) trudzi, wypracowując własnymi rękoma dobro, aby miał przekazywać potrzebę mającemu.

Kradnący, niech więcej nie kradnie, niech bardziej się wysila, wypracowując własnymi rękoma jakieś dobro, aby miał czym obdarować potrzebującego.

Żadna mowa plugawa niech z ust waszych nie pochodzi; ale jeźli która jest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby była przyjemna słuchającym.

A nie zasmucajcie Tchnienia Świętego Boga, którym opieczętowani jesteście na dzień odkupienia.

A nie zasmucajcie Tchnienia Świętego od Boga, którym opieczętowani zostaliście na dzień odkupienia.

Wszelka gorzkość i zapalczywość, i gniew, i wrzask, i bluźnierstwo, niech będzie odjęte od was, ze wszelaką złością;

Main Menu

Słowo na dziś

Nowości

Login Form

Zostaw kontakt