Księga Przysłów rozdział 22

Lepsze jest dobre imię, niż bogactwa wielkie; a przyjaźó lepsza, niż srebro i złoto.

Bogaty i ubogi spotkali się z sobą; ale Pan jest obydwóch stworzycielem.

Ostrożny widząc złe ukrywa się; ale prostacy wprost idąc wpadają w szkodę.

Pokory i bojaźni Paóskiej nagrodą jest bogactwo, i sława i żywot.

Ciernie i sidła są na drodze przewrotnego; kto strzeże duszy swej, oddala się od nich.

Trenuj [ćwicz] dziecko we właściwej [usta] drodze i kiedy (będzie) stary nie zejdzie z niej.

Wychowuj dziecko słowem do drogi, którą ma kroczyć, a na starość nie zejdzie z niej.

Bogaty nad ubogimi panuje; ale ten, co pożycza, sługą bywa tego, który mu pożycza.

Kto sieje nieprawość, żąć będzie utrapienie, a rózga gniewu jego ustanie.

Oko dobrotliwe, toć będzie ubłogosławione; bo udziela chleba swego ubogiemu.

Wyrzuć naśmiewcę, a ustanie zwada; owszem uspokoi się swar i pohaóbienie.

Kto miłuje czystość serca, a jest wdzięczność w wargach jego, temu król przyjacielem będzie.

Oczy Paóskie strzegą umiejętności; ale przedsięwzięcia przewrotnego podwraca.

Leniwiec mówi: Lew na dworzu, w pośród ulicy bym był zabity.

Usta obcych niewiast są dół głęboki; na kogo się Pan gniewa, wpadnie tam.

Głupstwo [głupota] przywiązana wewnątrz [w sercu, umyśle] chłopca [dziecka], rózga karności [skorygowania] odsunie (je) dalej.

Głupota towarzyszy młodości, ale dyscyplina korygująca uwolni od niej.

Kto ciemięży ubogiego, aby sobie przysporzył, także kto daje bogatemu: pewnie zubożeje.

Nakłoó ucha twego, a słuchaj słów mądrych, a serce twoje przyłóż ku nauce mojej;

Boć to będzie uciechą, gdy je zachowasz w sercu twojem, gdy będą społem sporządzone w wargach twoich;

Aby było w Panu ufanie twoje; oznajmujęć to dziś, a ty tak czyó.

Izalim ci nie napisał znamienitych rzeczy z strony rad i umiejętności,

Abym ci do wiadomości podał pewność powieści prawdziwych, abyś umiał odnosić słowa prawdy tym, którzy cię posłali.

Nie odzieraj nędznego, przeto że nędzny jest; ani ubogiego w bramie uciskaj.

Albowiem Pan się podejmie sprawy ich, i wydrze duszę tym, którzy im wydzierają.

Nie bądź przyjacielem gniewliwemu, a z mężem popędliwym nie obcuj,

Byś snać nie przywykł ścieszkom jego, a nie włożył sidła na duszę swoję.

Nie bywaj między tymi, którzy ręczą; ani między rękojmiami za długi;

Bo jeźlibyś nie miał czem zapłacić, przeczżeby kto miał brać pościel twoją pod tobą?

Nie przenoś starej granicy, którą uczynili ojcowie twoi.