| 1 | Takie więc mając obietnice, umiłowani, oczyśćmy siebie od każdego brudu ciała i tchnienia, dokańczając uświęcenia w bojaźni Boga. | [ref] |
| 2 | Przygotujcie dla nas miejsce. Nikogo nie skrzywdziliśmy, nikogo nie zepsuliśmy, nikogo chciwie nie wykorzystaliśmy. | [ref] |
| 3 | Nie potępiam was. Mówiłem już wcześniej, że w sercach naszych jesteście, aż do wspólnej śmierci i wspólnego życia.
| [ref] |
| 4 | Jestem wobec was bardzo szczery. Jesteście dla mnie powodem do chluby. Jestem pełen pocieszenia i obfituję radością w całym naszym ucisku. | [ref] |
| 5 | Ponieważ gdy przybyliśmy do Macedonii, nie mieliśmy wytchnienia, ale byliśmy na wszelkie sposoby uciskani, na zewnątrz nas zwalczano, a wewnątrz czuliśmy niepokój. | [ref] |
| 6 | Ale Bóg, który pociesza pokornych, pocieszył nas, przybyciem Tytusa. | [ref] |
| 7 | Nie tylko jego przyjście mnie ucieszyło, ale także wiadomości, jakie przyniósł, że doznał u was pocieszenia, widząc waszą tęsknotę, żal i gorliwość o mnie. Było to dla mnie pocieszeniem. | [ref] |
| 8 | Chociaż zasmuciłem was w liście, to jednak nie żałuję, a jeśli nawet poczułem żal, to tylko dlatego, że list ten także was na tę chwilę zasmucił. | [ref] |
| 9 | Teraz się cieszę, nie dlatego, że byliście smutni, ale że smutek ten wyszedł wam na dobre. Zasmuciliście się na sposób Boży, dzięki czemu nie doznaliście straty przez nas.
| [ref] |
| 10 | Albowiem smutek, który jest według Boga, pokutę sprawuje ku zbawieniu, której nikt nie żałuje; ale smutek według świata sprawuje śmierć. | [ref] |
| 11 | Bo oto to samo, żeście według Boga byli zasmuceni, jako wielką w was pilność sprawiło, owszem obronę, owszem zapalczywość, owszem bojaźó, owszem żądność, owszem gorliwość, owszem pomstę, tak iż we wszystkiem okazaliście się być czystymi w tej sprawie. | [ref] |
| 12 | A tak chociażem pisał do was, nie pisałem dla tego, który krzywdę uczynił, ani dla owego, któremu się krzywda stała, ale dla tego, iżby wam wiadoma była ona pilność nasza o was przed oblicznością Bożą. | [ref] |
| 13 | Dlategośmy się ucieszyli z pociechy waszej; aleśmy się więcej ucieszyli z wesela Tytusowego, i ochłodzony jest duch jego od was wszystkich. | [ref] |
| 14 | A iż jeźlim się w czem przed nim z was chlubił, nie zawstydziłem się; ale jakośmy wam prawdziwie wszystko mówili, tak się też chluba nasza przed Tytusem prawdziwa pokazała. | [ref] |
| 15 | A jego wnętrze względem was jest jeszcze obfitsze, gdy sobie przypomina posłuszeństwo was wszystkich, jak to przyjęliście go z lękiem i z drżeniem. | [ref] |
| 16 | Raduję się tedy, iż wam we wszystkiem mogę zaufać. | [ref] |