Powtarzam, by ktoś nie uznał mnie za szalonego, a jeśli nawet tak mnie, postrzegacie, to jako szalonego przyjmijcie mnie, abym i ja trochę mógł się chlubić. 

Jeśli ktoś nie przyjąłby was ani nie wysłuchał waszych słów, wychodząc na zewnątrz z tego domu lub miasta, strząśnijcie proch z waszych nóg.

Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje, a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał.

A do któregokolwiek miasta weszlibyście, a przyjęliby was, jedzcie, co przed was położą;

Przyjmijcież go tedy w Panu ze wszystkiem weselem; a takich w poczciwości miejcie;

Pozdrawia was Arystarchus spółwięzieó mój i Marek, siostrzeniec Barnabaszowy, (o któremeście wzięli rozkazanie: Jeźliby do was przyszedł, przyjmijcież go.)

 odesłałem ci go, a ty przygarnij go jak mnie samego. 

Przetoż maszli mię za towarzysza, przyjmij go jako mię.

Jeśli ktoś przychodzi do was i tej nauki nie przynosi, nie wpuszczajcie go do domu, nawet "dzień dobry" mu nie mówcie.

My więc powinniśmy takich przyjmować, żebyśmy mogli w ten sposób stać się współpracownikami w głoszeniu prawdy.

Dlatego, jeśli przyjdę, przypomnę jego postępowanie, którego się dopuszcza, obgadując nas niegodziwymi słowami, jakby mu tego było za mało, nie tylko nie przyjmuje braci, ale także zabrania tym, którzy chcą to czynić, i wyrzuca ich ze zgromadzenia.

Albowiem toć jest chluba nasza, świadectwo sumienia naszego, żeśmy w prostocie i w szczerości Bożej, nie w cielesnej mądrości, ale w łasce Bożej na świecie obcowali, a najwięcej między wami.

 Odrzucamy to, co z powodu wstydu jest ukrywane. Nie postępujemy przebiegle i nie fałszujemy Słowa Bożego. Przeciwnie, ujawniając prawdę, poddajemy się sumieniu każdego, przed Bogiem. 

 W niczym nie dajemy żadnego powodu do zgorszenia, aby nie krytykowano naszej służby, 

 w zadanych nam ciosach, podczas rozruchów, bezsennych nocy, w więzieniach, w trudach, w postach, 

 w nauce prawdy, w mocy Boga, przez uzbrojenie sprawiedliwości prawo i lewo ręczne [do ataku i obrony], 

 a gdy przebywałem u was i miałem braki finansowe, to nikogo z was tym nie obciążyłem. Moje potrzeby zaspokoili bracia, którzy przybyli z Macedonii. Dbałem o to by w niczym nie być dla was ciężarem, nadal będę o to dbał. 

 Po raz trzeci jestem gotów odwiedzić was. Ponownie nie będę dla was ciężarem, ponieważ nie szukam tego, co jest wasze, ale was samych. Zgodnie z zasadą, że nie dzieci powinny gromadzić majątek dla rodziców, ale rodzice dla dzieci. 

 Niech tak będzie, że ja nie będąc dla was ciężarem, ale będąc sprytnym, podstępem pozyskam was. 

 Zachęciłem Tytusa i posłałem z nim innego brata do was. Czy w czymś oszukał was Tytus? Czy nie postępował w tym samym tchnieniu? Czy nie kroczył tymi samymi śladami? 

Mojżesz rozgniewał się bardzo i rzekł do Pana: "Nie przyjmuj ich ofiary! Żadnemu z nich nie wziąłem nawet osła i nikogo z nich nie skrzywdziłem".

Otom ja tu. Świadczcież przeciwko mnie przed Panem, i przed pomazaócem jego, jeźlim wziął któremu z was wołu, albo jeźlim wziął któremu z was osła, i jeźlim kogo ucisnął, albo gwałt komu uczynił, i jeźlim z ręki czyjej wziął dar, żebym miał kryć o czy swoje dla niego; a nagrodzę wam.

I odpowiedzieli: Nie ucisnąłeś nas, aniś nam gwałtu uczynił, aniś wziął z ręki czyjej żadnej rzeczy.

Srebra albo złota, albo szaty nie pożądałem od nikogo.

 Ponieważ oni nie służą naszemu Panu, Pomazańcowi, ale własnemu brzuchowi, i za pomocą gładkich słów oraz pochlebstw zwodzą serca prostodusznych.

Albowiem napominanie nasze nie było z oszukania, ani z nieczystości, ani z zdrady;

Albowiem nigdyśmy nie używali mowy pochlebnej, jako wiecie; aniśmy pod zasłoną czego łakomstwu dogadzali; Bóg jest świadkiem;

Albowiem sami wiecie, jako nas potrzeba naśladować, ponieważeśmy nie żyli między wami nieporządnie;

Nie iżbyśmy tej mocy nie mieli, ale żebyśmy wam sami siebie za przykład podali, abyście nas naśladowali.