| 1 | Teć są przypowieści Salomonowe, które zebrali mężowie Ezechyjasza, króla Judzkiego. | [ref] |
| 2 | Sława to Boża, taić sprawę; ale sława królów, wywiadywać się rzeczy. | [ref] |
| 3 | Wysokość niebios, i głębokość ziemi, i serce królów nie są doścignione. | [ref] |
| 4 | Odejm zużelicę od srebra, a wynijdzie odlewającemu naczynie kosztowne. | [ref] |
| 5 | Odejm niezbożnika od oblicza królewskiego, a umocni się w sprawiedliwości stolica jego. | [ref] |
| 6 | Nie udawaj się za zacnego przed królem, a na miejscu wielmożnych nie stawaj; | [ref] |
| 7 | Bo lepiej jest, iż ci rzeką: Postąp sam: a niżeliby cię zniżyć miano przed księciem; co widują oczy twoje. | [ref] |
| 8 | Nie pokwapiaj się do swaru, byś snać na ostatek nie wiedział, co masz czynić, gdyby cię zawstydził bliźni twój. | [ref] |
| 9 | Prowadź do koóca sprawę swoję z przyjacielem twoim, a tajemnicy drugiego nie objawiaj; | [ref] |
| 10 | By cię snać nie zelżył ten, co cię słucha, a niesława twoja zostałaby na tobie. | [ref] |
| 11 | Jakie jest jabłko złote z wyrzezaniem srebrnem, takieć jest słowo do rzeczy powiedziane. | [ref] |
| 12 | Ten, który mądrze napomina, jest u tego, co słucha, jako nausznica złota, i klejnot z szczerego złota. | [ref] |
| 13 | Jako zimno śnieżne czasu żniwa: tak poseł wierny tym, którzy go posyłają; bo dusze panów swych ochładza. | [ref] |
| 14 | Człowiek, który się chlubi darem zmyślonym, jest jako wiatr i obłoki bez deszczu. | [ref] |
| 15 | Książę cierpliwością bywa zmiękczony, a język łagodny kości łamie. | [ref] |
| 16 | Znajdzieszli miód, jedzże, ileć potrzeba, by snać objadłszy się go nie zwrócił. | [ref] |
| 17 | Powściągnij nogę twoję od domu bliźniego twego, by snać będąc ciebie syt, nie miał cię w nienawiści. | [ref] |
| 18 | Każdy, kto mówi fałszywe świadectwo przeciw bliźniemu swemu, jest jako młot, i miecz, i strzała ostra. | [ref] |
| 19 | Ufność w człowieku przewrotnym jest w dzieó ucisku jako ząb wyłamany i noga wywiniona. | [ref] |
| 20 | Jako ten, który zewłoczy odzienie czasu zimy, albo leje ocet na saletrę, taki jest ten, który śpiewa pieśni sercu smutnemu. | [ref] |
| 21 | Jeźliżeby łaknął ten, co cię nienawidzi, nakarm go chlebem; a jeźliby pragnął, daj mu się napić wody; | [ref] |
| 22 | Bo węgle rozpalone zgromadzisz na głowę jego, a Pan ci nagrodzi. | [ref] |
| 23 | Jako wiatr północny deszcz przynosi: tak przynosi twarz gniewliwą język uszczypliwy. | [ref] |
| 24 | Lepiej mieszkać w kącie pod dachem, niżeli z żoną swarliwą w domu przestronnym. | [ref] |
| 25 | Jako woda chłodna duszy pragnącej: tak wieść dobra z ziemi dalekiej. | [ref] |
| 26 | Jako źródło nogami pomącone, albo zdrój zepsuty: tak sprawiedliwy, który upada przed niezbożnym. | [ref] |
| 27 | Jak jedzenie dużej ilości miodu nie jest zdrowe, tak szukanie własnej chwały nie jest godne pochwały. | [ref] |
| 28 | Mąż, który nie ma mocy nad duchem swoim, jest jako miasto rozwalone bez muru. | [ref] |