| 1 | Słowa kaznodziei, syna Dawidowego, króla w Jeruzalemie. | [ref] |
| 2 | Marność nad marnościami, powiedział kaznodzieja; marność nad marnościami, i wszystko marność. | [ref] |
| 3 | Cóż za pożytek ma człowiek ze wszystkiej pracy swej, którą prowadzi pod słoócem? | [ref] |
| 4 | Jeden rodzaj przemija, a drugi rodzaj nastaje; lecz ziemia na wieki stoi. | [ref] |
| 5 | Słoóce wschodzi i słoóce zachodzi, a spieszy się do miejsca swego, kędy wschodzi; | [ref] |
| 6 | Idzie na południe, a obraca się na północy; wiatr ustawicznie krążąc idzie, a po okręgach swoich wraca się wiatr. | [ref] |
| 7 | Wszystkie rzeki idą do morza, wszakże morze nie wylewa; do miejsca, z którego rzeki płyną, wracają się, aby zaś stamtąd wychodziły. | [ref] |
| 8 | Wszystkie rzeczy są pełne zabaw, a człowiek nie może ich wymówić; oko nie nasyci się widzeniem, a ucho nie napełni się słyszeniem. | [ref] |
| 9 | Co było, jest to, co być ma; a co się teraz dzieje, jest to, co się dziać będzie, a niemasz nic nowego pod słoócem. | [ref] |
| 10 | Jestże jaka rzecz, o którejby kto rzec mógł: Wej! to coś nowego? I toć już było za onych wieków, które były przed nami. | [ref] |
| 11 | Niemasz pamiątki pierwszych rzeczy; także też i potomnych, które będą, nie będzie pamiątki u tych, którzy potem nastaną. | [ref] |
| 12 | Ja kaznodzieja byłem królem Izraelskim w Jeruzalemie; | [ref] |
| 13 | I przyłożyłem do tego serce swe, abym szukał, i doszedł mądrością swoją wszystkiego, co się dzieje pod niebem. (Tę zabawę trudną dał Bóg synom ludzkim, aby się nią trapili.) | [ref] |
| 14 | Widziałem wszystkie sprawy, które się dzieją pod słoócem, a oto wszystko jest marnością i utrapieniem ducha. | [ref] |
| 15 | Co jest krzywego, nie może być wyprostowane, a niedostatki nie mogą być policzone. | [ref] |
| 16 | Przetoż takiem myślał w sercu swem, mówiąc: Otom ja uwielbił i rozszerzył mądrość nad wszystkich, którzy byli przedemną w Jeruzalemie, a serce moje dostąpiło wielkiej mądrości i umiejętności. | [ref] |
| 17 | I przyłożyłem do tego serce moje, abym poznał mądrość i umiejętność, szaleóstwo i głupstwo; alem doznał, iż to jest utrapieniem ducha. | [ref] |
| 18 | Bo gdzie wiele mądrości, tam jest wiele gniewu; a kto przyczynia umiejętności, przyczynia boleści. | [ref] |