| 1 | Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej. | [ref] |
| 2 | Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz? | [ref] |
| 3 | Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz? | [ref] |
| 4 | Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz? | [ref] |
| 5 | Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie? | [ref] |
| 6 | Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się? | [ref] |
| 7 | Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich. | [ref] |
| 8 | Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz. | [ref] |
| 9 | Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz. | [ref] |
| 10 | Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię? | [ref] |
| 11 | Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię. | [ref] |
| 12 | Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego. | [ref] |
| 13 | A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej. | [ref] |
| 14 | Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi. | [ref] |
| 15 | Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohaóbieniem, i widząc utrapienie moje, | [ref] |
| 16 | Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz. | [ref] |
| 17 | Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie. | [ref] |
| 18 | Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało! | [ref] |
| 19 | Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono! | [ref] |
| 20 | Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestaó, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił, | [ref] |
| 21 | Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci; | [ref] |
| 22 | Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność. | [ref] |