(Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot i Seminit psalm Dawidowy.)

Zmiłuj się nademną, Panie! bomci mdły; uzdrów mię, Panie! boć się strwożyły kości moje,

Grzechów młodości mojej, i przestępstw moich nie racz pamiętać; według miłosierdzia twego wspomnij na mię, dla dobroci twojej, Panie!

(Psalm Dawidowy ku przypominaniu.)

Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.

Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.

Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzieó w żałobie chodzę.

Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.

A nie wchodź w sąd z sługą twoim; albowiem nie będzie usprawiedliwiony przed obliczem twoim żaden żyjący.

 Teraz ci, którzy są w Pomazańcu Jeszu, nie podlegają potępieniu. {Dotyczy to tych, którzy żyją według tchnienia, a nie ciała.}

Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;

Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.

Zaprawdę miałbyś mówić do Boga: Przepuść; poniosę, a nie będę się wzbraniał.

Nadto jeźlibym czego nie baczył, ty mię naucz; jeźlim nieprawość popełnił, nie uczynię tego więcej.

Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,

I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.

Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;

Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.

Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

Bo gdybyśmy się sami rozsądzali, nie bylibyśmy sądzeni.

Lecz gdy sądzeni bywamy, od Pana bywamy ćwiczeni, abyśmy z światem nie byli potępieni.