Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

(Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cieó są dni nasze na ziemi.)

Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Daj mi poznać, Panie! dokoóczenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.

Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.

Gdy naó wiatr powienie, aliści go niemasz, ani go więcej pozna miejsce jego.

Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.

Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.

Wysłuchajże modlitwę moję, Panie! a wołanie moje przyjmij w uszy swoje, nie milcz na łzy moje; bomci ja przychodniem u ciebie, i komornikiem, jako wszyscy ojcowie moi.