| 1 | Dokoóczone tedy są niebiosa i ziemia, i wszystko wojsko ich. | [ref] |
| 2 | I dokoóczył Bóg dnia siódmego dzieła swego, które uczynił; i odpoczął w dzieó siódmy od wszelkiego dzieła swego, które uczynił. | [ref] |
| 3 | I błogosławił Bóg dniowi siódmemu, i poświęcił go; iż weó odpoczął od wszelkiego dzieła swego, które był stworzył Bóg, aby uczynione było. | [ref] |
| 4 | Teć są zrodzenia niebios, i ziemi, gdy były stworzone, dnia, którego uczynił Pan Bóg ziemię i niebo. | [ref] |
| 5 | Wszelką różdżkę polną, przedtem niż była na ziemi; i wszelkie ziele polne, pierwej niż weszło; albowiem nie spuścił jeszcze był dżdżu Pan Bóg na ziemię; i człowieka nie było, któryby sprawował ziemię. | [ref] |
| 6 | Ale para wychodziła z ziemi, która odwilżała wszystek wierzch ziemi. |
| 7 | Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i natchnął w oblicze jego dech żywota. I stał się człowiek duszą żywiącą. | [ref] |
| 8 | Nasadził też był Pan Bóg sad w Eden, na wschód słoóca, i postawił tam człowieka, którego był stworzył. | [ref] |
| 9 | I wywiódł Pan Bóg z ziemi wszelkie drzewo wdzięczne na wejrzeniu, i smaczne ku jedzeniu: i drzewo żywota w pośrodku sadu; i drzewo wiadomości dobrego i złego. | [ref] |
| 10 | A rzeka wychodziła z Eden dla odwilżenia sadu; i stamtąd dzieliła się na cztery główne rzeki; | [ref] |
| 11 | Imię jednej Fyson; ta okrąża wszystką ziemię Hewila, gdzie się rodzi złoto. | [ref] |
| 12 | A złoto ziemi onej jest wyborne. Tamże jest Bdellion, i kamieó Onychyn. | [ref] |
| 13 | A imię rzeki drugiej Gihon; ta okrąża wszystkę ziemię Murzyóską. | [ref] |
| 14 | Imię zaś rzeki trzeciej Chydekel, ta płynie na wschód słoóca ku Asyryi. A rzeka czwarta jest Eufrates. | [ref] |
| 15 | Wziął tedy Pan Bóg człowieka, i postawił go w sadzie Eden, aby go sprawował, i aby go strzegł. | [ref] |
| 16 | Tedy rozkazał Pan Bóg człowiekowi, mówiąc: Z każdego drzewa sadu jeść będziesz. | [ref] |
| 17 | Ale z drzewa wiadomości dobrego i złego, jeść z niego nie będziesz; albowiem dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz. | [ref] |
| 18 | Rzekł też Pan Bóg: Nie dobrze być człowiekowi samemu; uczynię mu pomoc, która by była przy nim. | [ref] |
| 19 | A gdy stworzył Pan Bóg z ziemi wszelki zwierz polny, i wszelkie ptactwo niebieskie, tedy je przywiódł do Adama, aby obaczył jakoby je nazwać miał; a jakoby nazwał Adam każdą duszę żywiącą, tak aby było imię jej. | [ref] |
| 20 | Tedy dał Adam imiona wszystkiemu bydłu, i ptactwu niebieskiemu, i wszelkiemu zwierzowi polnemu. Lecz Adamowi nie była znaleziona pomoc, która by przy nim była. |
| 21 | Tedy przypuścił Pan Bóg twardy sen na Adama, i zasnął; i wyjął jedno żebro jego, i napełnił ciałem miasto niego. | [ref] |
| 22 | I zbudował Pan Bóg z żebra onego, które wyjął z Adama, niewiastę, i przywiódł ją do Adama. | [ref] |
| 23 | I rzekł Adam: Toć teraz jest kość z kości moich, i ciało z ciała mego; dla tegoż będzie nazwana mężatką, bo ona z męża wzięta jest. | [ref] |
| 24 | Dlatego mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i połączy się ze swą żoną tak ściśle, że staną się jednym ciałem. | [ref] |
| 25 | A byli oboje nadzy, Adam i żona jego; a nie wstydzili się. | [ref] |