| 1 | Z tego zatem powodu i my, otaczani tak wielką rzeszą świadków, odrzuciwszy wszelkie obciążenie i osaczające (nas) uchybienie [grzech] biegnijmy [szybko dążmy do celu] z wytrwałością (w) przeznaczonych nam zmaganiach [zawodach]. | [ref] |
| 2 | Wpatrując (się) na wiary Przywódcę i Dopełniciela Jeszu, który przeciwko wyłożonej Mu przyjemności [radości] wytrzymał krzyż hańby, wzgardzony, na prawicy także tronu Boga zasiadł. | [ref] |
| 3 | Przetoż uważajcie, jaki jest ten, który podejmował takowe od grzeszników przeciwko sobie sprzeciwianie, abyście osłabiwszy w umysłach waszych, nie ustawali. | [ref] |
| 4 | W walce z grzechem nie oparliście się jeszcze aż do krwi. | [ref] |
| 5 | A całkowicie zapomnieliście o zachęcie, która odnosi się do was jako synów: Synu mój, nie lekceważ karcenia Pana ani się nie zniechęcaj, gdy jesteś przez Niego napominany. | [ref] |
| 6 | Kogo bowiem miłuje Pan, (tego) dyscyplinuje, smaga zaś każdego syna, którego przyjmuje. | [ref] |
| 7 | Jeśli znosicie karcenie, Bóg się wam przedstawia jak synom. Jaki (to) bowiem syn, którego ojciec nie koryguje? | [ref] |
| 8 | A jeśli jesteście bez karcenia, którego wszyscy są uczestnikami, wówczas jesteście bękartami, a nie synami. | [ref] |
| 9 | Ponadto, jeśli nasi ziemscy ojcowie pouczali nas, a (my ich) szanowaliśmy, to czy nie tym bardziej poddamy się Ojcu tchnień [duchów] — a będziemy żyć? | [ref] |
| 10 | Tamci bowiem pouczali nas według swego uznania, mając na uwadze krótkie dni (życia), Ten natomiast (czyni to) dla naszej korzyści, abyśmy uczestniczyli w Jego świętości. | [ref] |
| 11 | Wprawdzie żadne (surowe) pouczenie w chwili, gdy (nas) dosięga, nie sprawia (nam) radości, lecz łączy się z bólem, później jednak tym, którzy dzięki niemu są wyćwiczeni, przynosi (pełen) pokoju owoc sprawiedliwości. | [ref] |
| 12 | Dlatego opuszczone ręce i zemdlone kolana wyprostujcie, | [ref] |
| 13 | Wyprostujcie ścieżki dla swoich nóg, aby to, co kalekie, nie zbłądziło, ale raczej wyzdrowiało. | [ref] |
| 14 | Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie zobaczy Pana. | [ref] |
| 15 | Baczcie, aby nikt nie pozbawił się łaski Bożej, aby jakiś korzeń gorzki, który rośnie w górę, nie spowodował zamieszania, a przez to nie skalali się inni, | [ref] |
| 16 | Aby nie (był) ktoś rozpustny [wszeteczny] albo profanujący [lekceważenie tego, co jest świętego] jak Eszau [Ezaw], który dla potrawy [jedzenia] jednej sprzedał pierworodztwo [prawo pierwszeństwa] swoje. | [ref] |
| 17 | Wiedzcie bowiem, że i potem chcąc dziedziczyć błogosławieństwo (był) odrzucony [zdyskwalifikowany] skorygowania bowiem miejsca nie znalazł, chociaż ze łzami szukał go. | [ref] |
| 18 | Boście nie przystąpili do góry, która się da dotknąć, i do ognia gorejącego, i do wichru, i do ciemności i do burzy, | [ref] |
| 19 | I do dźwięku trąby, i do głosu słów, który ci, co słyszeli, prosili, aby więcej do nich nie mówiono; | [ref] |
| 20 | (Albowiem nie mogli znieść tego, co im rozkazywano: Gdyby się i bydlę góry dotknęło, będzie ukamionowane, albo pociskiem przebite. | [ref] |
| 21 | A tak straszne to było, co widzieli, że też Mojżesz rzekł: Uląkłem się i drżę.) | [ref] |
| 22 | Ale przystąpiliście (do) góry Syjon i miasta Boga żywego, do Jeruszalem niebiańskiego, i dziesiątków tysięcy Posłów (aniołów); | [ref] |
| 23 | Do uroczystego zgromadzenia, i do zgromadzenia pierworodnych w niebiosach zapisanych, i (do) sędziego Boga wszystkich, i do tchnień sprawiedliwych i udoskonalonych; | [ref] |
| 24 | I (do) Jeszu, mediatora nowszej umowy, i krwi zroszenia [uświęcenia], korzystniej przemawiającej niż Abla. | [ref] |
| 25 | Patrzajcież, abyście nie gardzili tym, który mówi; albowiem jeźliż oni nie uszli, którzy gardzili tym, który na ziemi na miejscu Bożem mówił, daleko więcej my, jeźliże się od tego, który z nieba jest, odwrócimy; | [ref] |
| 26 | Którego głos ziemią wstrząsnął [zachwiał] wówczas teraz zaś obiecał, mówiąc "jeszcze raz ja wstrząsnę [poruszę] nie tylko [jedynie] ziemią, ale i niebem. | [ref] |
| 27 | "Jeszcze raz" oznajmia, że te które są wstrząsane, (są) znoszone, jako stworzone, aby pozostało to, co niewzruszone. | [ref] |
| 28 | Dlatego, jako ci, którzy otrzymują królestwo niewzruszone, zachowajmy wdzięczność i z nią pełnijmy służbę w sposób miły Bogu: z skromnością i czcią. | [ref] |
| 29 | Albowiem Bóg nasz jest ogniem trawiącym. | [ref] |