1 | Prawo bowiem, posiadając tylko cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, corocznie ciągle składane, nie może nigdy udoskonalić tych, którzy się zbliżają. | [ref] |
2 | Bo inaczej przestano by ich było ofiarować, przeto żeby już nie mieli żadnego sumienia o grzechy ci, którzy ofiarują, będąc raz oczyszczeni. | [ref] |
3 | Ale przy tych ofiarach dzieje się przypomnienie grzechów na każdy rok. | [ref] |
4 | Niemożliwe jest bowiem, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy. | [ref] |
5 | Przetoż wchodząc na świat, mówi: Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi ciało sposobił. | [ref] |
6 | Całopalenia i ofiary za grzech nie upodobałyć się. | [ref] |
7 | Tedym rzekł: Oto idę (na początku księgi napisano o mnie), abym czynił, o Boże! wolę twoję; | [ref] |
8 | Powiedziawszy wyżej: Żeś ofiary i obiaty, i całopalenia za grzech nie chciał, ani sobie upodobał, (które według zakonu bywają ofiarowane). |
9 | Tedy rzekł: Oto idę, abym czynił, o Boże wolę twoję; znosi pierwsze, aby wtóre postanowił. | [ref] |
10 | Przez którą wolę jesteśmy poświęceni przez ofiarę ciała Jeszu Chrystusa raz uczynioną. | [ref] |
11 | A wszelkić kapłan stoi na każdy dzieó, służbę Bożą odprawując, a jednakież ofiary częstokroć ofiarując, które nigdy grzechów zgładzić nie mogą. | [ref] |
12 | Lecz ten jednę ofiarę ofiarowawszy za grzechy, na wieki siedzi na prawicy Bożej, | [ref] |
13 | Na koniec oczekując, ażby położeni byli nieprzyjaciele jego podnóżkiem nóg jego. | [ref] |
14 | Albowiem jedną ofiarą doskonałymi uczynił na wieki tych, którzy bywają poświęceni. | [ref] |
15 | A świadczy nam to i sam Duch Święty; albowiem powiedziawszy pierwej: | [ref] |
16 | Toć jest przymierze, które postanowię z nimi po onych dniach, mówi Pan: Dam prawa moje do serca ich, a na myślach ich napiszę je. | [ref] |
17 | A grzechów ich i nieprawości ich nie wspomnę więcej: |
18 | A gdzieć jest odpuszczenie ich, jużci więcej ofiary nie potrzeba za grzech. | [ref] |
19 | Mając tedy, bracia! wolność, wnijść do świątnicy przez krew Jeszu, | [ref] |
20 | (Drogą nową i żywą, którą nam poświęcił przez zasłonę, to jest przez ciało swoje.) | [ref] |
21 | I kapłana wielkiego nad domem Bożym; | [ref] |
22 | przychodźmy ze szczerym sercem, w pełni wiary, mając serca, zroszone [oczyszczone] z wyrzutów sumienia - i ciała obmyte wodą czystą. | [ref] |
23 | I omyte ciało wodą czystą, trzymajmy wyznanie nadziei niechwiejące się; (boć wierny jest ten, który obiecał;) | [ref] |
24 | I obserwujmy (się) wzajemnie ku wzmocnieniu miłości i pięknych uczynków. | [ref] |
25 | Nie opuszczając zgromadzeń swoich tak, jak zwyczaj niektórzy (mają), ale zachęcając (się) i to tym bardziej jak widzicie przybliżający (się) dzień. | [ref] |
26 | Albowiem jeźlibyśmy dobrowolnie grzeszyli po wzięciu znajomości prawdy, nie zostawałaby już ofiara za grzechy; | [ref] |
27 | Ale straszliwe niejakie oczekiwanie sądu i zapalenie ognia, który pożreć ma przeciwników. | [ref] |
28 | Kto by odrzucił zakon Mojżeszowy, bez miłosierdzia za świadectwem dwóch albo trzech umiera. | [ref] |
29 | rozważcie (zatem) o ile sroższej kary winien będzie ten, kto podeptał Syna Boga, krew przymierza, przez którą został uświęcony, uznał za zwyczajną i znieważył Tchnienie łaski! | [ref] |
30 | Wiemy [widzimy, jesteśmy świadomi] bowiem [dla] powiedział [polecił] Moja (jest) windykacja [prawo do roszczeń, sprawiedliwości, zemsty, kary] Ja odpłacę, a także [ponownie] oceni [osądzi, zdecyduje] Pan lud [naród] swój. | [ref] |
31 | Przerażenie [strach] wpaść w ręce Boga żyjącego. | [ref] |
32 | Wspomnijcie na dni pierwsze, w których będąc oświeceni, znosiliście wielki bój utrapienia, | [ref] |
33 | Lubo to, gdyście byli i urąganiem, i utrapieniem na podziw wystawieni lub też gdyście się stali uczestnikami tych, z którymi się tak obchodzono. | [ref] |
34 | Albowiemeście i z więzienia mego ze mną utrapieni byli i rozchwycenie majętności waszych przyjęliście z radością, wiedząc, że macie w sobie lepszą majętność w niebie, i trwającą. | [ref] |
35 | Przetoż nie odrzucajcie ufności waszej, która ma wielką zapłatę. | [ref] |
36 | Albowiem cierpliwości wam potrzeba, abyście wolę Bożą czyniąc, odnieśli obietnicę. | [ref] |
37 | Boć jeszcze bardzo, bardzo maluczko, a oto ten, który ma przyjść, przyjdzie, a nie omieszka. | [ref] |
38 | A sprawiedliwy z wiary żyć będzie; a jeźliby się kto schraniał, nie kocha się w nim dusza moja. | [ref] |
39 | Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się schraniają ku zginieniu, ale z tych, którzy wierzą ku pozyskaniu duszy. | [ref] |