| 1 | Takie więc mając obietnice, umiłowani, oczyśćmy siebie od każdego brudu ciała i tchnienia, dokańczając uświęcenia w bojaźni Boga. | [ref] |
| 2 | Zróbcie miejsce nam, nikogo (nie) skrzywdziliśmy, nikogo (nie) zepsuliśmy, nikogo (nie) wykorzystaliśmy. | [ref] |
| 3 | Nie mówię (tego) dla potępienia. Mówiłem, że w sercach naszych jesteście ku współśmierci i współżyciu. | [ref] |
| 4 | Wielką mam [mi] śmiałość do was. Wielką mam [mi] chlubę z was. Jestem pełen pocieszenia, obfituję radością w całym ucisku naszym. | [ref] |
| 5 | Też bowiem przybywszy nam do Macedonii, nie [żadnej] miało ulgi ciało nasze, ale we wszystkim (byliśmy) uciskani, z zewnątrz walki, wewnątrz strach. | [ref] |
| 6 | Ale pocieszający pokornych, pocieszył nas Bóg, przez przyjście Tytusa. | [ref] |
| 7 | Nie tylko przez samo przyjście jego, ale też przez pociechę, której doznał przebywając u was, a którą przekazał nam; waszą tęsknotę, wasz lament, waszą gorliwość o mnie tak, że się ucieszyłem. | [ref] |
| 8 | Gdyż jeśli też zasmuciłem was w liście, nie żałuję, jeśli też żałowałem, (to) dlatego, (że) widziałem, że list (ten) też i zasmucił na godzinę was. | [ref] |
| 9 | Teraz weselę (się), nie (dlatego), że zasmuciliście (się), ale że zasmuciliście (się) w nawróceniu. Zostaliście zasmuceni według Boga, abyście w niczym (nie ponieśli) szkody od nas. | [ref] |
| 10 | Gdyż smutek, który jest według Boga, wywołuje opamiętanie, którego się nie żałuje, a które prowadzi do zbawienia; natomiast smutek światowy sprawia śmierć. | [ref] |
| 11 | Oto bowiem samo to zasmucenie wasze według Boga - jakież sprawiło w was staranie, ale obronę, ale oburzenie, ale bojaźń, ale tęsknotę, ale żarliwość, ale (gotowość) ukarania! We wszystkim okazaliście się być czystymi w tej sprawie. | [ref] |
| 12 | A zatem jeśli i napisałem do was, to nie ze względu na tego, który wyrządził krzywdę, ani ze względu na pokrzywdzonego, ale po to, aby uwidoczniła się wasza troska o nas przed Bogiem. | [ref] |
| 13 | Dlatego jesteśmy zachęceni zaś tą naszą pociechą. Jeszcze bardziej ucieszyliśmy się z powodu radości Tytusa, gdyż jego tchnienie [duch] przez was wszystkich zaczął doznawać odświeżenia. | [ref] |
| 14 | Bo jeśli się przed nim nieco wami zacząłem się chlubić, nie zostałem zawstydzony, lecz jak wszystko w prawdzie wam powiedziałem, tak i nasza chluba przed Tytusem stała się prawdą. | [ref] |
| 15 | A jego wnętrzności [głębokie uczucia] względem was są jeszcze obfitsze, gdy sobie przypomina posłuszeństwo was wszystkich, jak to przyjęliście go z lękiem i z drżeniem. | [ref] |
| 16 | Cieszę się, że we wszystkim mogę na was polegać | [ref] |