Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu;

to jest, abyśmy się u was wspólnie pobudzili przez wzajemną wiarę waszą i moją.

Bo aczkolwiek nie jestem obecny ciałem, ale duchem jestem z wami, radując się i widząc porządek wasz i utwierdzenie wiary waszej w Chrystusa;

Bo teraz my żyjemy, jeźli wy stoicie w Panu.

Uradowałem się bardzo, żem znalazł niektóre z dziatek twoich chodzące w prawdzie, jakośmy przykazanie wzięli od Ojca.

 Oto bowiem samo to zasmucenie wasze według Boga - jakież sprawiło w was staranie, ale obronę, ale oburzenie, ale bojaźń, ale tęsknotę, ale żarliwość, ale (gotowość) ukarania! We wszystkim okazaliście się być czystymi w tej sprawie.

 bo i po to napisałem, aby poznać, na ile jesteście wypróbowani i czy we wszystkim jesteście posłuszni.

 Mnie uderzy sprawiedliwy życzliwie i mnie olej głowa [szczyt, przywódca] nie [nic] powstrzymać moja głowa [szczyt, przywódca]  bo [ponieważ, tylko] nadal [wciąż] moja modlitwa przeciw niegodziwym.

Nie strofuj naśmiewcy, aby cię nie miał w nienawiści; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.

Uczyó to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.

 Bo też w tym (ziemskim) wzdychamy. Mieszkaniem naszym, które jest z nieba, przyoblec (się) pragniemy,

 Wdzięczność zaś Bogu, który dał tę gorliwość o was w sercu Tytusa,

Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię

Według troskliwego oczekiwania i nadziei mojej, iż się w niczem nie zawstydzę; ale z wszelakiem bezpieczeóstwem, jako zawsze, tak i teraz, uwielbionym będzie Chrystus w ciele mojem, lub przez żywot, lub przez śmierć.

Przetoż musimy tem pilniej przestrzegać tego, cośmy słyszeli, byśmy snać nie przeciekli.

Elija [Eljasz] człowiek będący podobny [podlegający tym samym doznaniom] nam i modlitwie. Pomodlił się, (żeby) nie spadł deszcz; i nie spadł deszcz na ziemi przez trzy lata i sześć miesięcy.

 Umiłowani [kochani], całą [wszystką, wszelką] gorliwość [zapał] czynię, pisząc [do pisania] o wspólnym zbawieniu [uwolnieniu]. Udrękę [przymus] miałem napisać wam zachęcając walkę (o) raz przekazaną świętym wiarę.

 Gdyż smutek, który jest według Boga, wywołuje opamiętanie, którego się nie żałuje, a które prowadzi do zbawienia; natomiast smutek światowy sprawia śmierć.

I stało się, gdy mówił Anioł Paóski te słowa do wszystkich synów Izraelskich, że lud podniósł głos swój, i płakali.

I nazwali imię miejsca onego Bochym, a tamże ofiarowali Panu.

(Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot i Seminit psalm Dawidowy.)

Zmiłuj się nademną, Panie! bomci mdły; uzdrów mię, Panie! boć się strwożyły kości moje,

Nawróć się, Panie! wyrwij duszę moję; wybaw mię dla miłosierdzia twego;

Śpiewajcież Panu święci jego, a wysłuchajcie pamiątkę świętobliwości jego.

Aniś mię zawarł w ręce nieprzyjaciela; aleś postawił na przestrzeóstwie nogi moje.

Albowiem zwątlało od boleści zdrowie moje, a lata moje od wzdychania; zemdlała dla utrapianie mego siła moja, a kości moje wyschły.

Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.

(Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.) -

Którzy siali ze łzami, żąć będą z wykrzykaniem;

Tam i sam chodząc z płaczem rozsiewa lud drogie nasienie; ale zaś przyszedłszy z radością znosić będzie snopy swoje.

Wprawdzie słyszę Efraima, że sobie utyskuje, mówiąc: Pokarałeś mię, abym był pokarany jako cielec nieokrócony. Nawróć mię abym był nawrócony; tyś zaiste Panie! Bóg mój.

Izali synem moim miłym nie jest Efraim? Izali nie jest dziecięciem rozkosznem? Bo od onego czasu, jakom mówił przeciwko niemu, przecież naó ustawicznie wspominam; dlatego poruszają się wnętrzności moje nad nim, zaiste zlituję się nad nim, mówi Pan.

 Szczęśliwi [błogosławieni], przygnębieni [zasmuceni, zrozpaczeni, żałujący], gdyż oni (będą) pocieszeni.

Wspomniał Piotr na słowo Jeszu, który mu powiedział: «Zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz». Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.

 Okażcie żal, zasmućcie się, i zapłaczcie; niech wasz śmiech zamieni się w smutek, a radość w przygnębienie.

Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was. 

  tak, jak już nas po części uznaliście, że jesteśmy waszą chlubą, podobnie jak wy – naszą, w dniu Pana Jeszu.

 A napisałem {wam} to samo, aby po przybyciu nie {mieć} smutku od tych, z których powinienem się radować, przekonany co do was wszystkich, że moja radość jest (radością) was wszystkich.

 Gdyż z wielkiego utrapienia i przygnębienia serca, wśród wielu łez napisałem do was, nie abyście zostali zasmuceni, ale byście poznali miłość, którą mam obficie dla was. 

Lecz teraz Tymoteusz od was do nas przyszedł i zwiastował nam wesołą nowinę o wierze i miłości waszej, a iż nas zawsze dobrze wspominacie, żądając nas widzieć, tak jako i my was.