List do Galatów rozdział 3

O głupi Galatowie! Któż was omamił, abyście prawdzie nie byli posłuszni, którym przed oczyma Jeszu Chrystus przedtem był wymalowany, i między wami ukrzyżowany?

Tego tylko rad bym się nauczył od was: Z uczynkówli zakonu wzięliście Ducha, czyli z słuchania wiary?

Takeście głupi? począwszy duchem, teraz ciałem dokonywacie?

Takeście wiele cierpieli darmo, jeźli tylko i darmo?

Ten tedy, który wam dodaje ducha i czyni cuda między wami, z uczynkówże zakonu to czyni, czyli z słuchania wiary?

Tak jako "Abraham uwierzył Bogu i przyczytano mu to ku sprawiedliwości".

Widzicie tedy, że ci, którzy są z wiary, ci są synami Abrahamowymi.

A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody.

A tak ci, którzy są z wiary, dostępują błogosławieóstwa z wiernym Abrahamem.

Albowiem ile ich jest z uczynków zakonu, pod przeklęstwem są; bo napisane: Przeklęty każdy, który by nie został we wszystkiem, co napisane w księgach zakonu, aby to czynił.

A iż przez zakon nikt nie bywa usprawiedliwiony przed Bogiem, jawna jest stąd, bo "sprawiedliwy z wiary żyć będzie".

Ale zakon nie jestci z wiary; lecz "człowiek, który by je czynił, żyć będzie przez nie".

Pomazaniec nas wykupił z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem, jak napisano: "Przeklęty każdy wiszący na drzewie".

Dlatego do narodów błogosławieństwo [pochwała, chwała] Abrahama zaistnieje [może być] w Pomazańcu Jeszu, aby obietnice Tchnienia [ducha] dostali przez wiarę.

Dlatego do narodów błogosławieństwo Abrahama dociera w Pomazańcu Jeszu, aby obietnicę Tchnienia dostali dzięki okazanej wierze.

Bracia! Po [według] ludzku mówię: przecież człowieczego zatwierdzonego [potwierdzonego, prawomocnego] testamentu [umowy, przymierza] nikt (nie) odrzuca, lub dodaje.

Bracia! Przecież nawet wśród ludzi, zatwierdzonej umowy nie można lekceważyć lub jej zmieniać.

Zaś Abrahamowi dano obietnice i nasieniu [potomkowi] jego, nie mówi "i nasionom", jak o wielu, ale jak o jednym, "i potomkowi twojemu", którym jest Pomazaniec.

A przecież Abrahamowi dano obietnicę "i potomkowi twojemu", nie mówi "i potomkom", jak o wielu, ale jak o jednym, "i potomkowi Twojemu", którym jest Pomazaniec.

To zaś mówię, że umowy [przymierza, testamentu] wcześniej zawartej przez Boga (względem Pomazańca), prawo, które powstało czterysta trzydzieści lat później, nie znosi i nie anuluje obietnicy.

Dlatego twierdzę, że umowy wcześniej zawartej przez Boga, prawo, które powstało czterysta trzydzieści lat później, nie znosi i nie anuluje obietnicy dotyczącej Pomazańca.

Jeśli więc z prawa dziedzictwo, to nie z obietnicy; zaś Abrahamowi przez obietnicę darował Bóg.

Gdyby więc z prawa wynikało dziedzictwo, to nie z obietnicy, a przecież Abrahamowi Bóg złożył obietnicę dziedziczenia.

Czym więc (jest) prawo? Z powodu zboczenia [wykroczenia, zejścia z drogi] zostało dodane aż do przyjścia Potomka [nasienia], któremu (udzielono) obietnicy; wydane przez Posłów [aniołów] w ręce mediatora.

Czym więc jest prawo? Z powodu wykroczenia, zostało dodane aż do przyjścia Potomka, któremu udzielono obietnicy, a wydane przez Posłów w ręce mediatora.

Lecz mediator nie jest jednego, ale Bóg jeden jest.

Lecz mediator nie jest jeden, a Bóg jest jeden.

Więc prawo przeciwko obietnicom Bożym? Nie może być! Jeśli bowiem zostałoby dane prawo, które by mogło ożywiać, istotnie dzięki prawu byłoby usprawiedliwienie.

Ale razem zamknęło Pismo wszystkich pod grzech, aby obietnica z wiary (w) Jeszu Pomazańca była dana wierzącym.

Ale razem zamknęło Pismo wszystkich pod grzech, aby obietnica z wiary w Jeszu Pomazańca była dana wierzącym.

Przed nadejściem wiary, byliśmy pod prawem strzeżeni w zamknięciu, (aż) do nadejścia wiary objawionej

Przed nadejściem wiary, byliśmy pod prawem strzeżeni w zamknięciu, aż do nadejścia wiary objawionej.

Tak więc prawo było prowadzącym [pedagogiem] nas do Pomazańca, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.

Tak więc prawo prowadziło nas do Pomazańca, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.

Ale gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod prowadzącym [pedagogiem].

Ale gdy przyszła wiara, już nie podlegamy pod przewodnika.

Albowiem wszyscy synami Bożymi jesteście przez wiarę w Pomazańcu Jeszu.

Albowiem wszyscy, synami Bożymi jesteście przez wiarę w Pomazańca Jeszu.

Faktycznie bowiem w Pomazańcu zanurzeni, w Pomazańca ubrali się.

Faktycznie bowiem w Pomazańcu zanurzeni, w Pomazańca się ubrali.

Nie ma Judejczyka, ani Hellena; nie ma niewolnika ani wolnego; nie ma mężczyzny i niewiasty; albowiem wszyscy wy jednym jesteście w Pomazańcu Jeszu.

Main Menu

Słowo na dziś

Nowości

Login Form

Zostaw kontakt