2 List do Koryntian rozdział 1

Paweł, z woli Bożej wysłannik [apostoł] Pomazańca Jeszu, i Tymoteusz, brat, do Zgromadzenia Powołanych przez Boga, które jest w Koryncie, ze wszystkimi świętymi, jacy są w całej Achai.

Paweł, Apostoł Jeszu Chrystusa przez wolę Bożą, i Tymoteusz brat,zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, ze wszystkimi świętymi, którzy są we wszystkiej Achai.

Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jeszu Pomazańca!

Łaska niech będzie wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jeszu Chrystusa.

Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jeszu Pomazańca, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy,

Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego, Jeszu Chrystusa, Ojciec miłosierdzia a Bóg wszelkiej pociechy,

Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga.

Który nas cieszy w każdym ucisku naszym, abyśmy i my cieszyć mogli i tych, którzy są w jakimkolwiek ucisku, tąż pociechą, którą my sami pocieszeni bywamy od Boga.

Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Pomazańca, tak też wielkiej doznajemy przez Pomazańca pociechy.

Gdyż jako w nas obfitują utrapienia Chrystusowe, tak przez Chrystusa obfituje i pociecha nasza.

Ale gdy znosimy udręki - to dla pociechy i zbawienia waszego a gdy pocieszani jesteśmy - to dla waszej pociechy, sprawiającej, że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my doznajemy.

Bo choć bywamy uciśnieni, dla waszej to pociechy i zbawienia, które się sprawuje przez znoszenie tegoż utrapienia, które i my cierpimy; choć też pocieszeni bywamy, i to dla waszej pociechy i zbawienia;

A nadzieja nasza co dla was jest silna, bo wiemy, że jak cierpień jesteście współuczestnikami, tak i naszej pociechy

A nadzieja nasza mocna jest o was, ponieważ wiemy, iż jakoście uczestnikami utrapienia, tak i pociechy.

Nie chciałbym bowiem, bracia, byście nie wiedzieli o udręce doznanej przez nas w Azji; jak do ostateczności i ponad siły byliśmy doświadczani, tak iż zwątpiliśmy, czy uda się nam wyjść cało z życiem.

Albowiem nie chcemy, abyście nie mieli wiedzieć, bracia! o ucisku naszym, który nas spotkał w Azyi, iżeśmy nazbyt byli obciążeni i nad możność, tak iżeśmy byli poczęli wątpić i o żywocie.

Lecz właśnie w samym sobie znaleźliśmy wyrok śmierci: aby nie ufać sobie samemu, lecz Bogu, który wskrzesza umarłych.

Owszem i sami w sobie mieliśmy wyrok śmierci, abyśmy nie ufali sami w sobie, ale w Bogu, który wzbudza umarłych;

On to wybawił nas od tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci i będzie wybawiał. Tak, mamy nadzieję w Nim, że nadal będzie nas wybawiał

Który z tak wielkiej śmierci wyrwał nas i jeszcze wyrywa, w którym nadzieję mamy, iż i napotem wyrwie;

przy współudziale waszych za nas modlitw, aby w ten sposób wielu dzięki składało za dar dla wielu w nas złożony.

Zwłaszcza gdy się też i wy pomożecie modlić za nami, aby za ten dar, który przez wiele osób nam jest pokazany, były też od wielu osób dzięki czynione za nas.

Albowiem toć jest chluba nasza, świadectwo sumienia naszego, żeśmy w prostocie i w szczerości Bożej, nie w cielesnej mądrości, ale w łasce Bożej na świecie obcowali, a najwięcej między wami.

Nie piszemy wam bowiem niczego innego, jak tylko to, co czytacie i co rozumiecie, a mam nadzieję, że i całkowicie zrozumiecie,

Albowiem nic inszego wam nie piszemy, tylko to, co czytacie, albo też poznawacie, a spodziewam się, iż też aż do koóca poznacie,

tak, jak już nas po części uznaliście, że jesteśmy waszą chlubą, podobnie jak wy – naszą, w dniu Pana Jeszu.

Jakoście też nas poznali po części, żeśmy chlubą waszą, jako i wy naszą w dzieó Pana Jeszu.

W tym przeświadczeniu chciałem już wcześniej przybyć do was, abyście po raz drugi otrzymali łaskę,

I z tąć ufnością chciałem był iść do was najpierwej, abyście wtóre dobrodziejstwo odebrali;

I przez was iść do Macedonii, i ponownie z Macedonii przyjść do was, i od was być odprowadzony do Judzkiej ziemi.

I przez was iść do Macedonii, i zasię z Macedonii przyjść do was, i od was być odprowadzony do Judzkiej ziemi.

Czy więc to planując, poczynałem sobie lekkomyślnie? Albo czy planując, planuję według ciała, tak że moje "tak, tak" jest jednocześnie "nie, nie"?

O tem tedy myśląc, izalim co lekkomyślnie uczynił? albo to, o czem myślę, izali według ciała myślę, aby było u mnie: Tak tak i Nie nie?

Jak wierny jest Bóg, tak słowo nasze do was nie było zarazem „tak” i „nie”.

Aleć wierny jest Bóg, iż mowa nasza do was nie była: Tak i Nie.

Gdyż Syn Boga - Jeszu Pomazaniec - który był przez nas pośród was ogłoszony, przeze mnie, Sylwana i Tymoteusza, nie stał się "tak" i "nie", lecz dokonało się w Nim "tak".

Albowiem Syn Boży, Jeszu Chrystus, który między wami przez nas jest opowiadany, to jest, przez mię i przez Sylwana, i przez Tymoteusza, nie był: Tak i Nie; ale Tak w nim było.

Ile bowiem jest obietnic Bożych, w Nim (są) tak; i w Nim (są) amen, Bogu na chwałę przez nas.

Bo ile jest obietnic Bożych, w nim są Tak i w nim są Amen, ku chwale Bożej przez nas.

Tym zaś, który utwierdził nas wspólnie z wami w Pomazańcu, i który nas namaścił, jest Bóg.

On też opieczętował nas i dał zadatek Tchnienia w sercach naszych.

Który też opieczętował nas i dał zadatek Tchnienia w serca nasze.

Ja zaś przywołuję Boga na świadka mojej duszy, że oszczędzając was nie przybyłem do Koryntu.

Aleć ja Boga przyzywam na świadectwo na duszę moję, iż szanując was, dotądem nie przyszedł do Koryntu;

Main Menu

Słowo na dziś

Nowości

Login Form

Zostaw kontakt