Księga Przysłów rozdział 10

Syn mądry rozwesela ojca: ale syn głupi smutkiem jest matki swojej.

Nie pomogą skarby niezbożności; ale sprawiedliwość wyrywa od śmierci.

Nie dopuści Pan łaknąć duszy sprawiedliwego; ale majętność niezbożników rozproszy.

Do nędzy przywodzi ręka zdradliwa; ale ręka pracowita ubogaca.

Kto zbiera w lecie, jest syn roztropny; kto dosypia we żniwa, jest syn pohaóbienia.

Błogosławieóstwo jest nad głową sprawiedliwego; ale usta bezbożnych pokrywają nieprawość.

Błogosławiona jest pamiątka sprawiedliwego; ale imię niezbożnych śmierdzi.

Mądre serce przyjmuje przykazanie; ale głupi od warg swoich upadnie.

Kto chodzi w szczerości, chodzi bezpiecznie; ale kto jest przewrotnym w drogach swoich, wyjawion będzie.

Kto mruga okiem, przynosi frasunek, ale głupi od warg swoich upadnie.

Usta sprawiedliwego są źródło żywota; ale usta niezbożników pokrywają nieprawość.

Nienawiść wzbudza spory, ale wszystkie występki zakrywa miłość.

Nienawiść prowadzi do sporów, ale wszystkie przewinienia zakrywa miłość.

W wargach roztropnego znajduje się mądrość; ale kij na grzbiecie szalonego.

Mądrzy tają umiejętność; ale usta głupiego bliskie upadku.

Majętność bogatego jest miastem jego mocnem; ale nędza jest ubogich zniszczeniem.

Praca sprawiedliwego jest ku żywotowi; ale dochód niepobożnych jest ku grzechowi.

Ścieszką żywota idzie, kto przyjmuje karność; ale kto gardzi strofowaniem, w błąd się zawodzi.

Kto pokrywa nienawiść wargami kłamliwemi, i kto rozgłasza haóbę, głupi jest.

Wielomowność nie bywa bez grzechu; ale kto powściąga wargi swoje, ostrożny jest.

Srebro wyborne jest język sprawiedliwego; ale serce niezbożnych za nic nie stoi.

Wargi sprawiedliwego wiele ich żywią; ale głupi dla głupstwa umierają.

Błogosławieóstwo Paóskie ubogaca, a nie przynosi z sobą utrapienia.

Za śmiech sobie ma głupi, popełnić niecnotę, ale mąż roztropny dzierży się mądrości.

Czego się boi niezbożnik, to naó przychodzi; ale czego żądają sprawiedliwi, Bóg im daje.

Jako przemija wicher, tak się niepobożni nie ostoją; ale sprawiedliwy ma grunt wieczny.

Jako ocet zębom, i jako dym oczom, tak jest leniwy tym, którzy go posyłają.

Bojaźó Paóska dni przyczynia; ale lata niezbożnego ukrócone bywają.

Oczekiwanie sprawiedliwych jest wesele, ale nadzieja niezbożnych zginie.

Droga Paóska jest mocą szczeremu; ale strachem tym, którzy broją złości.

Sprawiedliwy się na wieki nie poruszy; ale niezbożnicy nie będą mieszkali na ziemi.

Usta sprawiedliwego rozmnażają mądrość; ale język przewrotny będzie wycięty.