Kliknij, aby zobaczyć Kanał RSS

Księga Joba rozdział 7

Pierwsza Wersja Biblii
Druga Wersja Biblii
Księga
Rozdział
1
Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?
1
Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?
2
Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka koóca pracy swojej:
2
Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka koóca pracy swojej:
3
Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.
3
Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.
4
Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.
4
Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.
5
Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.
5
Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.
6
Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.
6
Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.
7
Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.
7
Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.
8
Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.
8
Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.
9
Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie;
9
Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie;
10
Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.
10
Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.
11
Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.
11
Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.
12
Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?
12
Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?
13
Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:
13
Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:
14
Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.
14
Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.
15
A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.
15
A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.
16
Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.
16
Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.
17
Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?
17
Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?
18
A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?
18
A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?
19
Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?
19
Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?
20
Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?
20
Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?