Księga Joba rozdział 4

Tedy odpowiedział Elifas Temaóczyk, i rzekł:

Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

(Od) oddechu Boga giną, (od) Tchnienia [ducha] nozdrzy (jego) kończą (się).

Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.