List Judy

Przekład dosłowny.

Przekład współczesny.

1

Juda, Jeszu Pomazańca [Chrystusa, Mesjasza] własność [sługa, niewolnik], brat zaś Jakowa [Jakuba] w Bogu Ojcu umiłowani {uświęceni} i Jeszu Pomazańcu [Chrystusie, Mesjaszu] zachowani [ustrzeżeni] powołanymi.

Juda, sługa Jeszu Pomazańca, a brat Jakowa. Do powołanych, którzy są zachowani i umiłowani w Bogu Ojcu i w Jeszu Pomazańcu.

2

Miłosierdzia [litości] wam i pokoju [spokoju, powodzenia], i miłości pomnożonej.

Miłosierdzia wam życzę i spokoju, a także by miłości było u was coraz więcej.

3

Umiłowani [kochani], całą [wszelką] gorliwość [zapał] czynię, pisząc [do pisania] o wspólnym zbawieniu [uwolnieniu]. Udrękę [przymus] miałem napisać wam zachęcając walkę (o) raz przekazaną świętym wiarę.

Umiłowani, wkładając dużo wysiłku w pisanie wam o wspólnym naszym zbawieniu, uznałem też za konieczne zachęcić was do walki o wiarę, która raz tylko została przekazana świętym.

4

Wślizgnęli [wkradli] (się) bowiem pewni ludzie, dawno zapisani na ten wyrok [sąd, potępienie], bezbożni. Boga naszego łaskę wywracający [zmieniający] w rozwiązłość [rozpustę] i jedynego władcę naszego Jeszu Pomazańca [Chrystusa, Mesjasza] odrzucający [wypierający się].

Wślizgnęli się bowiem pomiędzy was pewni ludzie, na których od dawna wypisany został wyrok. Bezbożni, którzy łaskę naszego Boga obracają w rozwiązłość i wypierają się naszego jedynego Władcy i Pana, Jeszu Pomazańca.

5

Przypomnieć zaś wam chcę, wiedzącym wam raz wszystko {to}, że {Pan} Jeszu lud z ziemi egipskiej uratowawszy [wyprowadził z niebezpieczeństwa], później niewierzących wygubił.

Warto wam przypomnieć, choć wy wszystko wiecie, że Jeszu uwolnił naród, wyprowadzając go z ziemi egipskiej, ale później okazujących brak wiary wygubił.

6

Posłów także niezachowujących swojej pierwotnej [władzy] ale pozostawili własne mieszkanie [siedzibę] na sąd wielkiego dnia więzami niekończącymi (się) pod mrokiem zachował.

Posłów także, którzy nie zachowali swojej początkowej pozycji, ale opuścili własną siedzibę, uwięził na sąd wielkiego dnia, więzami niekończącymi się, w ciemnościach ich trzyma.

7

Jak Sodoma i Gomora i około nich miasta podobnym sposobem cudzołożyły i odszedłszy za ciałem [mięsem] innym są podane [wyłożone] przykładem ognia eonowego [wiecznego], sprawiedliwość [karę] ponosząc [będąc poddanym].

Jak Sodoma i Gomora i okoliczne miasta podobnym sposobem cudzołożyły, idąc za ciałem. Teraz innym służą za przykład ognia eonowego, sprawiedliwość ponosząc.

8

Podobnie jednak i ci śniący ciało rzeczywiście [w prawdzie] kalają, Panowanie zaś odrzucają, chwałom zaś bluźnią.

Podobnie też ci, którzy śnią, w rzeczywistości ciało kalają, Panowanie odrzucają, a Chwałom bluźnią.

9

Zaś Michał naczelnik Posłów [archanioł, dowódca anielski] gdy (z) oszczercą [diabłem] kwestionując [rozstrzygając, argumentując] spór o Mojżesza ciele, nie ośmielił (się) wyrok [sąd] wydać [wznieść] bluźnierczy, ale powiedział, (oby) skarcił cię Pan.

Michał naczelnik Posłów gdy z oszczercą prowadził spór o ciało Mojżesza, nie ośmielił się wydać wyroku potępiającego, ale powiedział: Oby skarcił cię Pan.

10

Ci zaś jakich prawdziwie nie poznali, bluźnią [potępiają], co zaś naturalne, jak nierozumne istoty pojmują [znają], przez to (się) degenerują.

Ci zaś nie mając prawdziwej wiedzy potępiają to czego nie znają, a to, co znają z natury, jak nierozumne zwierzęta pojmują, co prowadzi ich do zepsucia.

11

Żal [niestety, biada, potępienie, szkoda] ich [im], ponieważ [bo, z powodu] w drogę [podróż, ścieżkę] Kainową udali [podróżują, idą, umierają], i [a, także] za błędem [oszustwem, zwodzeniem] Balaamowej zapłaty [wynagrodzenie, należności] wylali [przelali] i [a, także] w sprzeciwie [buncie, sporze] Koracha poginęli.

Żal ich z powodu potępienia, jakie ich czeka, ponieważ podążają drogą Kaina i za zwodniczą zapłatą Balaama. Są jak ci, którzy zginęli, uczestnicząc w buncie Koracha.

12

Oni są na [w] agapach [miłość, życzliwość, uczta miłości] waszych rafą [skała ukryta pod wodą], ucztują bez obaw [pewni siebie, bez obaw], siebie pasą [praca pasterza]; obłoki [chmury] bezwodne [suche], podwładne wiatrów unoszone [uprowadzane], drzewa jesienią nieowocujące, dwakroć [dwukrotnie] umierające wykorzenione,

Oni są na waszych ucztach miłości, jak ukryte pod wodą skały, ucztują zuchwale i bez obaw, samych siebie pasą. Są jak obłoki, które nie dają deszczu, jak chmury porywane przez wiatry, jak drzewa, które o właściwej porze nie dają owocu, podwójnie martwe i wykorzenione,

13

Fale [wały] dzikie [wściekłe, nieoswojone] morskie [wodne], pieniące (się) [metafora: brudów niesionych na fali] sprośności [to, co wstydliwe], gwiazdy błąkające [wałęsające] (się), którym mrok ciemności do [na] eon zarezerwowano.

Są jak nieokiełznane fale morskie, które unoszą wszelki brud, jak gwiazdy zabłąkane, którym mroki ciemności są zarezerwowane po eon.

14

Prorokował [przemawiał, przepowiadał] ponadto [ale, z drugiej strony, jednak] i [a, także] co do nich [w tych, w tej] siódmy od [po] Adamie, Enoch, mówiąc [twierdząc, ucząc]: Oto nadchodzi Pan pośród [w] świętych dziesiątek tysięcy Jego.

Przepowiedział ich Henoch, który był siódmy po Adamie, a który powiedział: Oto nadejdzie Pan pośród dziesiątek tysięcy Jego świętych,

15

Uczynić [wykonać] osąd [wyrok] przeciw [w dole] wszystkich skazać [demaskować, karać] wszystkich bezbożnych przez wszystkie dzieła [to, co zrobili] ich, którymi czynili bezbożność i [a, także] przez [za] wszystkie twarde [harde, szorstkie], które mówili przeciw [w dole] Niemu uchybiający [grzeszni] bezbożni.

aby nad wszystkimi dokonać osądu i ukarać odpowiednio do ich czynów bezbożnych, za to, co robili i za to, jak hardo się wypowiadali przeciwko Niemu, chybiając w ten sposób swoją bezbożnością.

16

Ci są szemrzący [narzekający], utyskujący według pożądliwości swoich [ich] chodzący [idący], i usta ich mówią bardzo hardo [przesadnie]; pochlebiając [podziwiając] osobom [obliczom] dla zysku z uwagi [przez wzgląd].

Oni ciągle szemrają i są niezadowoleni, choć postępują według swoich cielesnych pragnień. Mówią dużo i przesadnie, a pochlebstwami chcą pozyskać innych.

17

Wy zaś umiłowani pamiętajcie wypowiedzi wypowiedziane przez [pod] wysłanników [apostołów] Pana naszego Jeszu Pomazańca,

Wy zaś umiłowani pamiętajcie o tym, co mówili wcześniej posłańcy Pana naszego Jeszu Pomazańca,

18

jak powiedzieli wam, (że) przy ostatnim czasie będą szydercy, według swojej pożądliwości idący bezbożności.

jak uprzedzali was, że w czasach końca pojawią się szydercy, którzy według swojej pożądliwości będą kroczyli drogą bezbożności.

19

Tymi są odłączający [dzielący], zmysłowi [cieleśni, duszewni], Ducha [Tchnienia] nie mający.

Do nich należą ci, co robią podziały, są zmysłowi i Tchnienia nie mają.

20

Wy zaś umiłowani, nadbudowując siebie najświętszą waszą wiarą, w tchnieniu [duchu] świętym modląc (się)

Wy zaś umiłowani, nadbudowując na fundamencie samych siebie najświętszą waszą wiarą, w tchnieniu świętym modląc się

21

siebie samych zachowajcie w miłości Boga, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jeszu Chrystusa do życia eonowego [wiecznego].

siebie samych zachowajcie w miłości Boga, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jeszu Pomazańca, który da wam życie w nowym eonie.

22

 a [i] tym [który, to, co] rzeczywiście [znaczenie domyślne] litość [współczucie] wątpiących [rozdwojonych, wahających się].

Bądźcie wyrozumiali dla tych, którzy są w rozterce.

23

Innych [drugich] zaś [ale] {przez postrach do zbawienia przywódźcie} ratujcie od [z] ognia porywajcie [wyrywajcie], innych [drugich] zaś [ale] litość w strachu, brzydząc (się) też przez ciało splamioną tuniką.

Pozostałych ratujcie wyrywając z ognia, bądźcie wyrozumiali ale też przepełnieni lękiem. Brzydźcie się nawet odzienia zbrudzonego przez ciało.

24

Zaś mogącemu [mającemu moc] ustrzec was nieupadłymi i postawić [przedstawić] wobec [przed] chwały Jego nienagannymi z wesołością [radosnymi]

A temu, który ma moc ustrzec was od upadku i nienagannymi z radosnym nastawieniem postawić przed Swoją Chwałą,

25

Samemu [Jedynemu] {mądremu} Bogu, Zbawicielowi naszemu, {przez Jeszu Pomazańca, Pana naszego} chwała i majestat, moc i władza, {przed wszelkim [każdym] eonem}, teraz i na wszystkie eony, amen.

Samemu Bogu, Zbawicielowi naszemu, {przez Jeszu Pomazańca, Pana naszego} chwała i majestat, moc i władza, {przed wszelkim eonem}, teraz i po wszystkie eony, amen.