Lamentacje Jeremiasza rozdział 3

1	Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.	[ref]
2	Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;	[ref]
3	Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzieó.	[ref]
4	Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.	[ref]
5	Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;	[ref]
6	W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.	[ref]
7	Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;	[ref]
8	A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.	[ref]
9	Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.	[ref]
10	Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.	[ref]
11	Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.	[ref]
12	Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.	[ref]
13	Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.	[ref]
14	Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzieó.	[ref]
15	Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.	[ref]
16	Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.	[ref]
17	Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.	[ref]
18	I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.	[ref]
19	Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.	[ref]
20	Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.	[ref]
21	Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.	[ref]
22	Wielkie jest miłosierdzie Paóskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.	[ref]
23	Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.	[ref]
24	Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.	[ref]
25	Dobry jest Pan tym, którzy naó oczekują, duszy takowej, która go szuka.	[ref]
26	Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Paóskie.	[ref]
27	Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dziecióstwa swego;	[ref]
28	Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co naó włożono;	[ref]
29	Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;	[ref]
30	Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.	[ref]
31	Bo Pan na wieki nie odrzuca;	[ref]
32	Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.	[ref]
33	Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.	[ref]
34	Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;	[ref]
35	Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
36	Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.	[ref]
37	Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?	[ref]
38	Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?	[ref]
39	Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.	[ref]
40	Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;	[ref]
41	Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.	[ref]
42	Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.	[ref]
43	Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.	[ref]
44	Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.	[ref]
45	Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.	[ref]
46	Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.	[ref]
47	Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.	[ref]
48	Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.	[ref]
49	Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,	[ref]
50	Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.	[ref]
51	Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.	[ref]
52	Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.	[ref]
53	Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.	[ref]
54	Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!	[ref]
55	Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.	[ref]
56	Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.	[ref]
57	Przybliżając się do mnie w dzieó, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.	[ref]
58	Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.	[ref]
59	Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.	[ref]
60	Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.	[ref]
61	Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.	[ref]
62	Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzieó.	[ref]
63	Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.	[ref]
64	Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;	[ref]
65	Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;	[ref]
66	Goó ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!	[ref]

Main Menu

Nowości

Login Form

Zostaw kontakt