Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.

Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.

Bóg jest sędzią sprawiedliwym; Bóg obrusza się co dzieó na niezbożnego.

Jeźli się nie nawróci, naostrzy miecz swój; łuk swój wyciągnął, i nagotował go.

Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.