| 1 | Jako muchy zdechłe zasmradzają i psują olejek aptekarski: tak człowieka z mądrości i z sławy zacnago trochę głupstwa oszpeca. | [ref] |
| 2 | Serce mądrego jest po prawej stronie jego; ale serce głupiego po lewej stronie jego. | [ref] |
| 3 | I na ten czas, gdy głupi drogą idzie, serce jego niedostatek cierpi; bo pokazuje wszystkim, że głupim jest. | [ref] |
| 4 | Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim. | [ref] |
| 5 | Jest złe, którem widział pod słoócem, to jest, błąd, który pochodzi od zwierzchności: | [ref] |
| 6 | Że głupi wywyższani bywają w godności wielkiej, a bogaci w mądrość nisko siadają; | [ref] |
| 7 | Widziałem sługi na koniach, a książąt chodzących piechotą jako sługi. | [ref] |
| 8 | kto kopie dół, sam weó wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi. | [ref] |
| 9 | Kto przenosi kamienie, urazi się niemi; a kto łupie drwa, niebezpieczen jest od nich. |
| 10 | Jeźliże się stępi żelazo, a nie naostrzyłby ostrza jego, tedy mocy przyłożyć musi; ale to daleko lepiej mądrość sprawić może. | [ref] |
| 11 | Jeźli ukąsi wąż przed zaklęciem, nic nie pomogą słowa zaklinacza. | [ref] |
| 12 | Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go. | [ref] |
| 13 | Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeóstwo. | [ref] |
| 14 | Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie? | [ref] |
| 15 | Głupi pracują aż do ustania, a przecie nie mogą dojść do miasta. | [ref] |
| 16 | Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują. | [ref] |
| 17 | Błogosławionaś ty, ziemio! której król jest synem zacnych, a której książęta czasu słusznego jadają dla posilenia, a nie dla opilstwa. | [ref] |
| 18 | Dla lenistwa się dach pochyla, a dla osłabiałych rąk przecieka dom. | [ref] |
| 19 | Dla uweselenia gotują uczty, i wino rozwesela żywot; ale pieniądze do wszystkiego dopomagają. | [ref] |
| 20 | Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję. | [ref] |