Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.

Usta sprawiedliwego mówią mądrość, a język jego sąd opowiada.

Abym czynił wolę twoję, Boże mój! pragnę, albowiem zakon twój jest w pośrodku wnętrzności moich.

Opowiadałem sprawiedliwość twoję w zgromadzeniu wielkiem; oto warg moich nie zawściągnąłem, ty wiesz, Panie!

Usta moje opowiadać będą sprawiedliwość twoję, cały dzieó zbawienie twoje, aczkolwiek liczby jego nie wiem.

Boże! uczyłeś mię od młodości mojej, i opowiadam aż po dziś dzieó dziwne sprawy twoje.

W wargach roztropnego znajduje się mądrość; ale kij na grzbiecie szalonego.

Srebro wyborne jest język sprawiedliwego; ale serce niezbożnych za nic nie stoi.

Wargi sprawiedliwego wiele ich żywią; ale głupi dla głupstwa umierają.

Usta sprawiedliwego rozmnażają mądrość; ale język przewrotny będzie wycięty.

Wargi sprawiedliwego znają, co się Bogu podoba; ale usta niepobożnych są przewrotne.

W przestępstwie warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.

Z owocu ust każdy będzie nasycony dobrem, a nagrodę spraw rąk jego Bóg mu odda.

Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.

 Język mądrych jest miły dzięki mądrości; ale z ust tępych wylewa się głupota.

Przyjemna jest dobra odpowiedź udzielona w odpowiednim czasie.

Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.

Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.

Nakłoó ucha twego, a słuchaj słów mądrych, a serce twoje przyłóż ku nauce mojej;

Boć to będzie uciechą, gdy je zachowasz w sercu twojem, gdy będą społem sporządzone w wargach twoich;

Jakie jest jabłko złote z wyrzezaniem srebrnem, takieć jest słowo do rzeczy powiedziane.

Ten, który mądrze napomina, jest u tego, co słucha, jako nausznica złota, i klejnot z szczerego złota.

Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.

Dobry człowiek z dobrego skarbca wydobywa dobre rzeczy, zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy.

I wszyscy mu dawali świadectwo, i dziwowali się wdzięczności onych słów, które pochodziły z ust jego, i mówili: Izaż ten nie jest syn Józefowy?

Żadna mowa plugawa niech z ust waszych nie pochodzi; ale jeźli która jest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby była przyjemna słuchającym.

 Wasze słowo [nauka] niech będzie zawsze przyprawione solą, żebyście potrafili każdemu udzielić prawidłowej odpowiedzi.

I rzekł do niego Dawid: Krew twoja na głowę tweję: bo usta twoje świadczyły przeciw tobie, mówiąc: Jam zabił pomazaóca Paóskiego.

Wtem gdy się sługa twój zabawił tem i owem, oto on zniknął. Tedy rzekł do niego król Izraelski: Taki jest sąd twój, sameś się osądził.

Zatem rzekł do niego: Tak mówi Pan: Ponieważeś wypuścił z ręki swej męża godnego śmierci, dusza twoja będzie za duszę jego, i lud twój za lud jego.

Ale gdy Bóg na nich wypuści prędką strzałę, porażeni będą;

Nie dawaj, Panie! bezbożnemu czego żąda; ani myśli jego złej góry nie dawaj, żeby się nie podniósł. Sela.

Mądre serce przyjmuje przykazanie; ale głupi od warg swoich upadnie.

Kto mruga okiem, przynosi frasunek, ale głupi od warg swoich upadnie.

Mądrzy tają umiejętność; ale usta głupiego bliskie upadku.

Wargi głupiego zmierzają do swaru, a usta jego do bitwy wyzywają.

Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.

Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie.

Jako ciernie, gdy się dostaną w rękę pijanego: tak przypowieść jest w ustach głupich.

Tedy mu rzekł: Z ust twoich sądzę cię, zły sługo! Wiedziałeś, żem ja jest człowiek srogi, który biorę, czegom nie położył, a żnę, czegom nie siał.