Subskrybuj

Księga Przysłów rozdział 20

Wersja Biblii
Księga
Rozdział
1Wino czyni pośmiewcę, a napój mocny zwajcę; przetoż każdy, co się w nim kocha, nie bywa mądrym.[ref]
2Strach królewski jest jako, ryk lwięcia; kto go rozgniewa, grzeszy przeciwko duszy swojej.[ref]
3Uczciwa rzecz każdemu, poprzestać zwady; ale głupim jest, co się w nią wdaje.[ref]
4Dla zimna leniwy nie orze; przetoż żebrać będzie we żniwa, ale nic nie otrzyma.[ref]
5 Myśli człowieka są jak woda w głębokiej studni, ale człowiek rozsądny znajdzie sposób by je wydobyć.[ref]
6Większa część ludzi przechwala się uczynnością swoją; ale w samej rzeczy, któż takiego znajdzie?[ref]
7Sprawiedliwy chodzi w uprzejmości swojej; błogosławieni synowie jego po nim.[ref]
8Król siedząc na stolicy sądowej rozgania oczyma swemi wszystko złe.[ref]
9Któż rzecze: Oczyściłem serce moje? czystym jest od grzechu mego?[ref]
10Dwojaki gwicht i dwojaka miara, to oboje obrzydliwością jest Panu.[ref]
11Po zabawach swych poznane bywa i dziecię, jeźli czysty i prawy uczynek jego.[ref]
12Ucho, które słyszy, i oko, które widzi, Pan to oboje uczynił.[ref]
13Nie kochaj się w spaniu, byś snać nie zubożał, otwórz oczy swoje, a nasycisz się chlebem.[ref]
14Złe to, złe to, mówi ten, co kupuje, a odszedłszy, ali się chlubi.[ref]
15Wargi umiejętne są jako złoto i obfitość pereł, i kosztowne klejnoty.[ref]
16Weźmij szatę tego, któryć ręczył za obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmij zastaw jego.[ref]
17Smaczny jest drugiemu chleb kłamstwa; ale potem piaskiem napełnione będą usta jego.[ref]
18Myśli radami utwierdzaj, a wojnę prowadź opatrznie.[ref]
19Kto objawia tajemnicę, zdradliwie się obchodzi; przetoż z tymy, którzy pochlebiają wargami swemi, nie miej towarzystwa.[ref]
20Kto złorzeczy ojcu swemu albo matce swojej, zgaśnie pochodnia jego w gęstych ciemnościach.[ref]
21Dziedzictwu prędko z początku nabytemu naostatek błogosławić nie będą.[ref]
22Nie mów: Oddam złem. Oczekuj na Pana, a wybawi cię.[ref]
23Obrzydliwością Panu dwojaki gwicht, a szale fałszywe nie podobają mu się.[ref]
24Od Pana bywają sprawowane drogi męża; ale człowiek jakoż zrozumie drogę jego?[ref]
25Pożreć rzecz poświęconą, jest człowiekowi sidłem; a poślubiwszy co, tego zaś szukać, jakoby tego ujść.[ref]
26Król mądry rozprasza niezbożnych, i przywodzi na nich pomstę.[ref]
27Dusza ludzka jest pochodnią Paóską, która doświadcza wszystkich skrytości wnętrznych.[ref]
28Miłosierdzie i prawda króla strzegą, a stolica jego miłosierdziem wsparta bywa.[ref]
29Ozdoba młodzieóców jest siła ich, a sędziwość poczciwością starców.[ref]
30Złemu są lekarstwem siności ran, i razy przenikające do wnętrzności żywota jego.[ref]