| 1 | Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego. | [ref] |
| 2 | Któż wysłowi niezmierną moc Paóską, a wypowie wszystkę chwałę jego? | [ref] |
| 3 | Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas. | [ref] |
| 4 | Pamiętaj na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu; nawiedźże mię zbawieniem swojem, | [ref] |
| 5 | Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twojem. | [ref] |
| 6 | Zgrzeszyliśmy z ojcami swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali. | [ref] |
| 7 | Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem. | [ref] |
| 8 | A wszakże ich wyswobodził dla imienia swego, aby oznajmił moc swoję. | [ref] |
| 9 | Bo zgromił morze Czerwone, i wyschło, a przewiódł ich przez przepaści, jako przez puszczę. | [ref] |
| 10 | A tak zachował ich od ręki tego, który ich miał w nienawiści, a wykupił ich z ręki nieprzyjacielskiej. | [ref] |
| 11 | W tem okryły wody tych, którzy ich ciążyli; nie został ani jeden z nich. | [ref] |
| 12 | A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego: | [ref] |
| 13 | Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady jego. | [ref] |
| 14 | Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach. | [ref] |
| 15 | I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich. | [ref] |
| 16 | Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Paóskiemu: | [ref] |
| 17 | Otworzyła się ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironową, | [ref] |
| 18 | I zapalił się ogieó na zebranie ich; płomieó spalił niepobożnych. | [ref] |
| 19 | Sprawili i cielca na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu, | [ref] |
| 20 | I odmienili chwałę swą w podobieóstwo wołu, jedzącego trawę. | [ref] |
| 21 | Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie; | [ref] |
| 22 | Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem. | [ref] |
| 23 | Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił. | [ref] |
| 24 | Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego. | [ref] |
| 25 | I szemrząc w namiotach swoich, nie byli posłuszni głosowi Paóskiemu. | [ref] |
| 26 | Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy; | [ref] |
| 27 | A żeby rozrzucił nasienie ich między pogan, i rozproszył ich po ziemiach. | [ref] |
| 28 | Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych. | [ref] |
| 29 | A tak draźnili Boga sprawami swemi, że się na nich oborzyła plaga; | [ref] |
| 30 | Aż się zastawił Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana jest ona plaga; | [ref] |
| 31 | Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki. | [ref] |
| 32 | Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak, iż się źle działo i z Mojżeszem dla nich. | [ref] |
| 33 | Albowiem rozdraźnili ducha jego, że wyrzekł co niesłuszne usty swemi. | [ref] |
| 34 | Nadto nie wytracili onych narodów, o których im był Pan powiedział. | [ref] |
| 35 | Ale pomięszawszy się z onemi narodami, nauczyli się spraw ich: | [ref] |
| 36 | I służyli bałwanom ich, które im były sidłem. | [ref] |
| 37 | Albowiem dyjabłom ofiarowali synów swoich, i córki swoje, | [ref] |
| 38 | I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, których ofiarowali bałwanom rytym Chananejskim, tak, że splugawiona była ziemia onem krwi rozlaniem. | [ref] |
| 39 | I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swemi. | [ref] |
| 40 | Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoje, | [ref] |
| 41 | I podał ich w ręce poganom; a panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści; | [ref] |
| 42 | I uciskali ich nieprzyjaciele ich, tak, że poniżeni byli pod ręką ich. |
| 43 | Częstokroć ich wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczem poniżeni byli dla nieprawości swoich. | [ref] |
| 44 | A wszakże wejrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich. | [ref] |
| 45 | Bo sobie wspomniał na przymierze swoje z nimi, a żałował tego według wielkiej litości swojej. | [ref] |
| 46 | Tak, że im zjednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ich byli pojmali. | [ref] |
| 47 | Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas z tych pogan, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twojej, a chlubili się w chwale twojej. | [ref] |
| 48 | Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluja. | [ref] |