| 1 | I błogosławił Bóg Noego, i syny jego, i rzekł im: Rozradzajcie się, i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię. | [ref] |
| 2 | A strach wasz i bojaźó wasza będzie nad wszelkiem zwierzęciem ziemi, i nad wszystkiem ptastwem niebieskiem, i nad wszystkiem, co się rucha na ziemi, i nad wszystkiemi rybami morskiemi: w rękę waszę podane są. | [ref] |
| 3 | Wszystko co się rucha, i co żyje, wam będzie na pokarm, jako jarzynę zieloną, dałem wam to wszystko. | [ref] |
| 4 | Wszakże mięsa z duszą jego, która jest krew jego, jeść nie będziecie. | [ref] |
| 5 | A zaiste krwi waszej, dusz waszych szukać będę, z ręki każdej bestyi szukać jej będę: także z ręki człowieczej, z ręki każdego brata jego będę szukał duszy człowieczej. | [ref] |
| 6 | Kto zabije człowieka, ten przez człowieka będzie zabity, ponieważ na obraz Boży uczyniony został człowiek. | [ref] |
| 7 | A wy rozradzajcie się, i rozmnażajcie się, rozpładzajcie się na ziemi, i mnóżcie się na niej. | [ref] |
| 8 | Tedy rzekł Bóg do Noego, i do synów jego z nim, mówiąc: |
| 9 | A Ja, oto Ja stanowię przymierze moje z wami, i z nasieniem waszem po was. | [ref] |
| 10 | I z każdą duszą żywiącą, która jest z wami: w ptastwie, w bydle, i w każdem zwierzęciu ziemi, które są z wami, ze wszystkich, co wyszły z korabia, aż do każdego zwierzęcia na ziemi. | [ref] |
| 11 | I postanowię przymierze moje z wami; a nie będzie zatracone więcej wszelkie ciało wodami potopu; i nie będzie więcej potop na skażenie ziemi. | [ref] |
| 12 | Tedy rzekł Bóg: To jest znak przymierza, który Ja dawam między mną i między wami, i między każdą duszą żywiącą, która jest z wami, w rodzaje wieczne. | [ref] |
| 13 | Łuk mój położyłem na obłoku, który będzie na znak przymierza między mną, i między ziemią. | [ref] |
| 14 | I stanie się, gdy wzbudzę ciemny obłok nad ziemią, a ukaże się łuk na obłoku: |
| 15 | Że wspomnę na przymierze moje, które jest między mną i między wami, i między każdą duszą żywiącą w każdem ciele; i nie będą więcej wody na potop, ku wytraceniu wszelkiego ciała. | [ref] |
| 16 | Będzie tedy łuk on na obłoku, i wejrzę naó, abym wspomniał na przymierze wieczne, między Bogiem i między wszelką duszą żywiącą w każdem ciele, które jest na ziemi. | [ref] |
| 17 | Zatem rzekł Bóg do Noego: Tenci jest znak przymierza, którem postanowił między mną, i między wszelkiem ciałem, które jest na ziemi. |
| 18 | A byli synowie Noego, którzy wyszli z korabia, Sem, i Cham, i Jafet; a Cham jest ojcem Chanaan. | [ref] |
| 19 | Ci trzej synowie Noego, przez które się napełniła ludem wszystka ziemia. | [ref] |
| 20 | Tedy Noe począł uprawiać ziemię, i nasadził winnicę. | [ref] |
| 21 | Potem pił wino; a upiwszy się, odkrył się w namiocie swoim. | [ref] |
| 22 | A ujrzawszy Cham, ojciec Chanaanów, nagość ojca swego, oznajmił to dwom braciom swoim na dworze. | [ref] |
| 23 | Tedy wziąwszy Sem i Jafet szatę, a włożywszy ją oba na ramiona swe, szli wspak, i zakryli nagość ojca swego; a oblicza ich odwrócone były, że nagości ojca swego nie widzieli. | [ref] |
| 24 | A ocuciwszy się Noe z wina swego, gdy się dowiedział, co mu uczynił syn jego młodszy, rzekł: |
| 25 | Przeklęty Chanaan, sługą sług braci swojej będzie. | [ref] |
| 26 | Rzekł też: Błogosławiony Pan Bóg Semów, a niech będzie Chanaan sługą ich. | [ref] |
| 27 | Niech rozszerzy Bóg Jafeta, i niech mieszka w namieciech Semowych a niech Chanaan sługą ich. | [ref] |
| 28 | I żył Noe po potopie trzy sta lat, i pięćdziesiąt lat. |
| 29 | I było wszystkich dni Noego, dziewięć set lat, i pięćdziesiąt lat, i umarł. | [ref] |