And with every living creature that is with you, of the fowl, of the cattle, and of every beast of the earth with you; from all that go out of the ark, to every beast of the earth.
Księga Rodzaju 9:15
Że wspomnę na przymierze moje, które jest między mną i między wami, i między każdą duszą żywiącą w każdem ciele; i nie będą więcej wody na potop, ku wytraceniu wszelkiego ciała.
Księga Rodzaju 9:16
Będzie tedy łuk on na obłoku, i wejrzę naó, abym wspomniał na przymierze wieczne, między Bogiem i między wszelką duszą żywiącą w każdem ciele, które jest na ziemi.
Księga Rodzaju 8:1
I wspomniał Bóg na Noego i na wszystkie zwierzęta, i na wszystko bydło, które było z nim w korabiu; i przywiódł Bóg wiatr na ziemię, a zastanowiły się wody.
Księga Joba 38:1-41
1
Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:
2
Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?
3
Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.
4
Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.
5
Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?
6
Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamieó jej węgielny?
7
Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.
8
Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?
9
Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;
10
Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,
11
I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.
12
Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?
13
Aby ogarnęła koóczyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.
14
Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.
15
I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.
16
Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?
17
Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?
18
Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?
19
Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?
20
Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.
21
Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?
22
Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?
23
Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzieó bitwy i wojny.
24
Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?
25
Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?
26
Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;
27
Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.
28
Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?
29
Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?
30
Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.
31
Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?
32
Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?
33
I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?
34
Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?
35
Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?
36
Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?
37
Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?
38
Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?
39
Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?
40
Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?
41
Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?
Księga Joba 41:1-34
1
Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy naó człowiek nie upada?
2
Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?
3
Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
4
Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.
5
Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?
6
Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.
7
Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.
8
Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.
9
Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.
10
Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.
11
Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.
12
Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.
13
Dech jego węgle rozpala, a płomieó z ust jego wychodzi.
14
W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.
15
Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
16
Serce jego twarde jako kamieó, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyóskiego.
17
Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
18
Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
19
Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
20
Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
21
Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
22
Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
23
Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
24
Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
25
Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.
26
Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.
Księga Psalmów 36:5
Nieprawość rozmyśla na łożu swojem, stoi na drodze nie dobrej, a złego się nie waruje.
Księga Psalmów 36:6
Panie! miłosierdzie twoje niebios sięga, prawda twoja aż pod obłoki,
Księga Psalmów 145:9
Dobryć jest Pan wszystkim, a miłosierdzie jego nad wszystkiem sprawami jego.
Księga Jonasza 4:11