| 1 | Paweł, z woli Bożej wysłannik [apostoł] Pomazańca Jeszu, i Tymoteusz, brat, do Zgromadzenia Powołanych przez Boga, które jest w Koryncie, ze wszystkimi świętymi, jacy są w całej Achai. | [ref] |
| 2 | Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jeszu Pomazańca! | [ref] |
| 3 | Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jeszu Pomazańca, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, | [ref] |
| 4 | Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga. | [ref] |
| 5 | Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Pomazańca, tak też wielkiej doznajemy przez Pomazańca pociechy. | [ref] |
| 6 | Ale gdy znosimy udręki - to dla pociechy i zbawienia waszego a gdy pocieszani jesteśmy - to dla waszej pociechy, sprawiającej, że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my doznajemy. | [ref] |
| 7 | A nadzieja nasza co dla was jest silna, bo wiemy, że jak cierpień jesteście współuczestnikami, tak i naszej pociechy | [ref] |
| 8 | Nie chciałbym bowiem, bracia, byście nie wiedzieli o udręce doznanej przez nas w Azji; jak do ostateczności i ponad siły byliśmy doświadczani, tak iż zwątpiliśmy, czy uda się nam wyjść cało z życiem. | [ref] |
| 9 | Lecz właśnie w samym sobie znaleźliśmy wyrok śmierci: aby nie ufać sobie samemu, lecz Bogu, który wskrzesza umarłych. | [ref] |
| 10 | On to wybawił nas od tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci i będzie wybawiał. Tak, mamy nadzieję w Nim, że nadal będzie nas wybawiał | [ref] |
| 11 | przy współudziale waszych za nas modlitw, aby w ten sposób wielu dzięki składało za dar dla wielu w nas złożony. | [ref] |
| 12 | Albowiem toć jest chluba nasza, świadectwo sumienia naszego, żeśmy w prostocie i w szczerości Bożej, nie w cielesnej mądrości, ale w łasce Bożej na świecie obcowali, a najwięcej między wami. | [ref] |
| 13 | Nie piszemy wam bowiem niczego innego, jak tylko to, co czytacie i co rozumiecie, a mam nadzieję, że i całkowicie zrozumiecie, | [ref] |
| 14 | tak, jak już nas po części uznaliście, że jesteśmy waszą chlubą, podobnie jak wy – naszą, w dniu Pana Jeszu. | [ref] |
| 15 | W tym przeświadczeniu chciałem już wcześniej przybyć do was, abyście po raz drugi otrzymali łaskę, | [ref] |
| 16 | I przez was iść do Macedonii, i ponownie z Macedonii przyjść do was, i od was być odprowadzony do Judzkiej ziemi. | [ref] |
| 17 | Czy więc to planując, poczynałem sobie lekkomyślnie? Albo czy planując, planuję według ciała, tak że moje "tak, tak" jest jednocześnie "nie, nie"? | [ref] |
| 18 | Jak wierny jest Bóg, tak słowo nasze do was nie było zarazem „tak” i „nie”. | [ref] |
| 19 | Gdyż Syn Boga - Jeszu Pomazaniec - który był przez nas pośród was ogłoszony, przeze mnie, Sylwana i Tymoteusza, nie stał się "tak" i "nie", lecz dokonało się w Nim "tak". | [ref] |
| 20 | Ile bowiem jest obietnic Bożych, w Nim (są) tak; i w Nim (są) amen, Bogu na chwałę przez nas. | [ref] |
| 21 | Tym zaś, który utwierdził nas wspólnie z wami w Pomazańcu, i który nas namaścił, jest Bóg. | [ref] |
| 22 | On też opieczętował nas i dał zadatek Tchnienia w sercach naszych. | [ref] |
| 23 | Ja zaś przywołuję Boga na świadka mojej duszy, że oszczędzając was nie przybyłem do Koryntu. | [ref] |
| 24 | Nie, że panujemy nad waszą wiarą - ale współpracownikami jesteśmy radości waszej; wiarą bowiem stoicie. | [ref] |