| 1 | Tak rzekł Pan do mnie: Idź, a kup sobie pas lniany, a opasz nim biodra swoje; ale do wody nie kładź go. | [ref] |
| 2 | Kupiłem tedy pas według rozkazania Paóskiego, i opasałem biodra moje. | [ref] |
| 3 | Potem stało się słowo Paóskie do mnie powtóre, mówiąc: | [ref] |
| 4 | Weźmij ten pas, któryś kupił, który jest na biodrach twoich, a wstawszy idź do Eufratesa, a skryj go tam w dziurę skalną. | [ref] |
| 5 | I szedłem a skryłem go u Eufratesa, jako mi był Pan rozkazał. | [ref] |
| 6 | A po wyjściu wielu dni rzekł Pan do mnie: Wstaó, idź do Eufratesa, a weźmij stamtąd on pas, którym ci tam rozkazał skryć. |
| 7 | Szedłem tedy do Eufratesa, a wykopawszy wziąłem on pas z miejsca onego, gdziem go był skrył, a oto skażony był on pas, tak, iż się niczemu nie godził. | [ref] |
| 8 | I stało się słowo Paóskie do mnie, mówiąc: |
| 9 | Tak mówi Pan: Tak skażę pychę Judzką i wielką pychę Jeruzalemską, | [ref] |
| 10 | Ludu tego bardzo złego, który się zbrania słuchać słów moich, który chodzi w uporze serca swego, i chodzi za bogami obcymi, służąc im i kłaniając się im; i będzie podobien temu pasowi, który się niczemu nie godzi. | [ref] |
| 11 | Bo jako pas przylega do biódr męża, takiem Ja był przypoił do siebie wszystek dom Izraelski, i wszystek dom Judzki, mówi Pan, aby byli ludem moim, a to ku sławie i ku chwale, i ku ozdobie; ale nie byli posłuszni. | [ref] |
| 12 | Przetoż rzecz im to słowo. Tak mówi Pan, Bóg Izraelski: Wszelkie naczynie winne bywa napełnione winem; a gdy rzeką: Wiemyć to dobrze, że wszelkie naczynie winne bywa napełnione winem, | [ref] |
| 13 | Tedy im rzeczesz: Tak mówi Pan: Oto Ja napełnię wszystkich obywateli tej ziemi, i królów, którzy siedzą miasto Dawida na stolicy jego, i kapłanów i proroków, także i wszystkich obywateli Jeruzalemskich pijaóstwem; | [ref] |
| 14 | I rozrażę jednego o drugiego, jako ojców tak i synów, mówi Pan; nie przepuszczę, nie sfolguję, ani się zmiłuję, abym ich skazić nie miał. | [ref] |
| 15 | Słuchajcież, a pojmujcie uszyma, nie podnoście się; boć Pan mówi. | [ref] |
| 16 | Dajcie Panu, Bogu swemu, chwałę, pierwej niżby ciemności przywiódł, a pierwej niżby się obraziły nogi wasze o góry ciemne; i czekalibyście światłości, ale Bóg obróciłby je w cieó śmierci i przemieniłby je w zaćmienie. | [ref] |
| 17 | A jeźliż tego słuchać nie będziecie, w skrytościach płakać będzie dusza moja dla pychy waszej, a płacząc płakać będzie, i wyleje oko moje łzy, bo pojmana będzie trzoda Paóska. | [ref] |
| 18 | Mów królowi i królowej: Upokorzcie się, usiądźcie na ziemi; bo spadła z głowy waszej korona chwały waszej. | [ref] |
| 19 | Miasta na południe zawarte będą, tak, że nie będzie, ktoby je otworzył; przeniesiony będzie wszystek Juda, przeniesiony będzie do szczętu. | [ref] |
| 20 | Podnieście oczy wasze, a obaczcie tych, którzy idą z północy. Gdzie jest ta trzoda, którejć się zwierzono? gdzie jest stado chwały twojej? | [ref] |
| 21 | Cóż rzeczesz, gdy cię (nieprzyjaciel) nawiedzi? Boś ich ty nauczyła, aby byli nad tobą książętami przednimi; izali cię boleści nie ogarną, jako niewiastę rodzącą? | [ref] |
| 22 | Mówiszli w sercu swojem: Przeczżeby to przypaść miało na mię? Dla mnóstwa nieprawości twojej odkryte będą podołki twoje, gwałtem obnażone będą pięty twoje. | [ref] |
| 23 | Azaż może murzyn odmienić skórę swoję, albo lampart pstrociny swoje? także i wy, azaż będziecie mogli dobrze czynić, nauczywszy się źle czynić? | [ref] |
| 24 | Przetoż rozproszę ich jako źdźbło, które się rozlatuje od wiatru z pustyni. | [ref] |
| 25 | Tenci będzie los twój, i dział odmierzony tobie odemnie, mówi Pan, przeto, żeś mię zapomniała, a ufałaś w kłamstwie. | [ref] |
| 26 | A tak i Ja odkryję podołek twój aż na twarz twoję, aby się okazała sromota twoja. | [ref] |
| 27 | Widziałem cudzołóstwa twoje i rżenie twoje, sprośność nierządu twego na pagórkach, i na polu; widziałem, obrzydliwości twoje. Biada tobie, Jeruszalemie, że nie oczyszczasz się. Jak długo jeszcze? | [ref] |